Δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο …….Φεβρουαρίου, 2012

Το θεωρώ αυταπόδεικτο και θέμα κοινής λογικής. Διερωτώμαι γιατί έπρεπε να φθάσουμε σε αυτά τα αδιέξοδα για να αρχίσουν οι πολιτικοί μας να το αντιλαμβάνονται. Λέγουν, εκείνοι που έχουν οδηγήσει το κυπριακό σε αυτά τα μονοπάτια με κίνδυνο πλήρους τουρκοποίησης της Κύπρου, ότι στην διεθνή διάσκεψη που θα κλείσει το κυπριακό θα εκπροσωπηθεί και η Κυπριακή Δημοκρατία.

Ποιος θα την εκπροσωπήσει κύριοι, αφού οι εκάστοτε Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας εμφανίζονται και ως Αρχηγοί της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας και ως Συνομιλητές; Μήπως θα πάει ο πρόεδρος στην διεθνή ή πολυμερή διάσκεψη με δύο προσωπεία: εκείνο του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και εκείνο του εκπροσώπου των Ελληνοκυπρίων; Πού και πώς θα φορεί το ένα ή το άλλο στην διάσκεψη; Ας απαντήσουν λοιπόν αυτοί που οδήγησαν το κυπριακό εδώ και μισό αιώνα σε αυτά τα χάλια, με ενδεχόμενο μιας νέας λύσης που θα διαλυθεί και πάλιν, όπως και το 1963 και με κίνδυνο αυτή την φορά να μην μπορέσουμε να κρατήσουμε στα χέρια μας το νόμιμο κυπριακό κράτος και με το ενδεχόμενο προέλασης της Τουρκίας σε όλη την Κύπρο και προσφυγοποίησής μας εκτός Κύπρου πλέον. Όσοι σε αυτό τον τόπο δεν κατάλαβαν ακόμη ότι η Τουρκία περιμένει την επόμενη ευκαιρία για να καταλάβει όλη την Κύπρο, ας μου επιτραπεί να πω ότι πάσχουν από φοβερή αφέλεια. Με το ενδεχόμενο επίσης, μέσα στο χάος μιας νέας σπασμένης λύσης, να μην υπάρχει πλέον διεθνώς ανεγνωρισμένο κυπριακό κράτος και οι γύπες της υφηλίου, που άρχισαν ήδη να οσφραίνονται το φυσικό αέριο και από κάτω το πετρέλαιο, να εγκαθιδρύσουν, απόντος ενός κυπριακού κράτους, ένα ουδέτερο καθεστώς στο νησί, που να τους επιτρέπει να συνεκμεταλλεύονται ανενόχλητοι τον φυσικό μας πλούτο. Με το πρόσχημα ότι εν τω μεταξύ γίνονται συνομιλίες επίλυσης του κυπριακού, αλλά η ρευστότης θα διαιωνίζεται όπως και μέχρι σήμερα και η ελληνικότης της νήσου της Αφροδίτης θα χαθεί μια για πάντα μέσα από μια δημογραφική αλλοίωση που είναι ήδη αισθητή. Καημένη Αφροδίτη, ξέρεις να επιδεικνύεις τα κάλλη και τα φυσικά σου πλούτη, είσαι όμως αδύναμη να τα προφυλάξεις και να προασπίσεις τα συμφέροντά σου. Όπως και την Εποχή του Χαλκού πριν μερικές χιλιετίες, όρμησαν εδώ όλοι οι δυνατοί της περιοχής να εκμεταλλευτούν αυτό τον φυσικό σου πλούτο, τον χαλκό, πολύ σημαντικό τότε. Είμαστε ένα τριχοτομημένο κράτος χωρίς στόλο και χωρίς αεροπορία! Λαός χωρίς στρατιωτική παράδοση. Τουλάχιστον ας έχουμε οξύνοια, τον νου μας τετρακόσια που λέμε.

Πολλοί πολίτες μέχρι σήμερα υποστηρίξαμε ότι ναι μεν το Σύνταγμα προβλέπει την εκλογή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας από την ελληνοκυπριακή κοινότητα, όμως δεν νομιμοποιείται, ο εκάστοτε πρόεδρος, μετά την ορκωμοσία του ενώπιον της Βουλής (όπου και τα κενά έδρανα των Τουρκοκυπρίων) ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και όλου του κυπριακού λαού, να συμπεριφέρεται και πράττει και ως αρχηγός των Ελληνοκυπρίων και ως συνομιλητής εκ μέρους των Ελληνοκυπρίων στην διαδικασία επίλυσης του κυπριακού. Δεν νομιμοποιείται ο εκάστοτε πρόεδρος να ορκίζεται ενώπιον της Βουλής πίστην και τήρηση του Συντάγματος και από την άλλη να συνομιλεί για αντικατάστασή του και εγκαθίδρυση δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας και τα συναφή ανήκουστα. Τι έχει να πει επί τούτου ο Γενικός Εισαγγελέας;

Γι’ αυτό, όπως πλειστάκις τόνισα, πρέπει επιτέλους το νόμιμο κυπριακό κράτος, το οποίο από το 1963 κρατούν στα χέρια τους μόνο οι Ελληνοκύπριοι, να συμπεριφέρεται και πράττει ως το νόμιμο κράτος όλου του κυπριακού λαού, να αποκαταστήσει εκεί και όπου και στον βαθμό που μπορεί το Σύνταγμα του 1960 και να ενεργήσει ώστε μια Συνταγματική Συνέλευση (ή κατ’ άλλους Συντακτική Συνέλευση) να γράψει κάτω το νέο μετεξελιγμένο Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ας απλοποιήσουμε στο νού μας και στην πράξη το κυπριακό. Επίλυση του κυπριακού δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σύνταξη του νέου μετεξελιγμένου συντάγματος. Αυτό σημαίνει την αυτοδιάθεση του λαού μας, ο οποίος θα οραματιστεί και γράψει διά των εκπροσώπων του το νέο σύνταγμα το οποίο και θα τεθεί σε δημοψήφισμα. Η τελική διακήρυξη της Συνέλευσης αυτής, μεταξύ άλλων, θα αποκηρύττει και απεμπολεί τις συνθήκες εγγύησης του 1960, οι οποίες μόνο κακό προκάλεσαν, θα αποκηρύττει τις συμφωνίες περί ύπαρξης βρετανικών βάσεων και θα διακηρύσσει την αυτοδιάθεση ολόκληρου του κυπριακού λαού και  της γεωγραφικής του επικράτειας και την λειτουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας με βάση το νέο μετεξελιγμένο σύνταγμα.

Λέγουν ότι θα επιλύσουν το κυπριακό με την υπογραφή μιας συμφωνίας. Μα πώς αυτή η συμφωνία θα λειτουργήσει χωρίς αντίστοιχες συνταγματικές και άλλες νομοθετικές ρυθμίσεις; Ή μήπως η εν λόγω συμφωνία θα επέχει θέσιν Συντάγματος; Συνεπώς είναι καλύτερα η λύση να συνταχθεί απ’ ευθείας ως το νέο μετεξελιγμένο σύνταγμα που θα έχει ως πρόνοιές του όλες τις πτυχές επίλυσης του κυπριακού; Αυτό βεβαίως είναι έργο μιας Συνταγματικής Συνέλευσης και όχι δύο εκπροσώπων των χριστιανών και μουσουλμάνων Κυπρίων. Γιατί πρόκειται για ένα λαό, το έχει αποδείξει εξ άλλου και η έρευνα επί του DNA. Πρέπει επιτέλους οι αδελφοί μας, λεγόμενοι «Τουρκοκύπριοι» να παραδεχθούν τις διαχρονικές ιστορικές και πολιτισμικές πραγματικότητες του κυπριακού χώρου, ότι δηλαδή είναι στην πλειοψηφία τους εξισλαμισθέντες Κύπριοι (κατά μία φίλη από την Γαληνόπορνη «Ρωμιοί»). Παράλληλα θα πρέπει και οι λεγόμενοι «Ελληνοκύπριοι» να απεξαρτηθούν από το σύγχρονο ελλαδικό κράτος, που με τα ανέκαθεν αρνητικά του δεδομένα, καταστρέφει και συρρικνώνει σιγά αλλά σταθερά τον οικουμενικό Ελληνισμό. Ο Ελληνισμός, ουδέποτε υπήρξε ή και λειτούργησε στην ιστορία του ως μία ενιαία κρατική οντότητα.

Θα ήταν ευχής έργο να προβληματίσουν αυτές οι σκέψεις τους πολιτικούς μας. Να αναλογιστούν τις ευθύνες τους σε μια λύση ως εκβάν των «διακοινοτικών συνομιλιών» που σίγουρα θα καταρρεύσει. Αντίθετα μια λύση που θα είναι το νέο μετεξελιγμένο σύνταγμα ως εκβάν της προαναφερθείσης Συνταγματικής Συνέλευσης, θα μπορεί να είναι λειτουργήσιμη και βιώσιμη.