ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ «ΚΥΚΚΩΤΙΣΣΑ» ΚΑΙ «ΧΡΥΣΟΡΡΟΪΑΤΙΣΣΑ» ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο τον Μάιο του 2020.

Για την προέλευση των δύο αυτών επιθέτων γράφτηκαν πολλά. Καμμία όμως από τις προταθείσες εκδοχές δεν μπόρεσε να ισχύσει, γενομένη ευρέως αποδεκτή, διότι δεν προέβη σε από κοινού θεώρηση της  επιγραφικής και της ετυμολογικής τεκμηρίωσης. Οι επιγραφική ένδειξη αναγραφής των επιθέτων σε παλαιές τοιχογραφίες και εικόνες είναι πολύ σημαντική και πρέπει να συνεκτιμηθεί μαζί με το γεγονός ότι πληθώρα επιθέτων και επικλήσεων της Θεοτόκου στην Κύπρο είναι φυτώνυμης προέλευσης, π.χ. Παναγία του Άρακος ή Αρακιώτισσα από το άραξ (αρακάς), Παναγία Παλλουριώτισσα από την παλλούρα, είδος ζίζυφου, Παναγία των Φορβίων ή Φορβιώτισσα από το ευφόρβιον, Παναγία Ζαλακιώτισσα, μάλλον από το ζουλάτζιν, Παναγία Αψινθιώτισσα, από το αψίνθιον, Σταχυώτισσα, Τρεμιθιώτισσα, κ.ά. Αυτά τα επίθετα προέρχονται από ονομασίες φυτών που αφθονούν συνήθως στην περιοχή του ενδιαιτήματος της λατρείας της Θεοτόκου.

Η ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΗ ΕΝΔΕΙΞΗ

Η γραφή των δύο υπό μελέτην επιθέτων στα παλαιότερα τεκμήρια που διασώθηκαν, κυρίως σε εικόνες και τοιχογραφίες είναι πολύ σημαντική.Η Κυκκώτισσα είναι ίσως το κατ’ εξοχήν επίθετο της Κυπρίας Θεοτόκου. Σε ό,τι αφορά την επιγραφική ένδειξη και τεκμηρίωση του επιθέτου αυτού είναι αξιοπρόσεκτον ότι επικράτησε κατά τους πρόσφατους αιώνες να γράφεται ως «Κυκκώτισσα» ή «Κυκκότισσα» ή «Η ΚΥΡΑ ΤΟΥ ΚΙΚΟΥ» (εικόνα του 18^ου αι. στο Κοιλάνι) και άλλως πως. Όμως, στις παλαιότερες εικόνες και τοιχογραφίες του ιδιαίτερου αυτού εικονογραφικού τύπου της Γλυκοφιλούσης, η Θεοτόκος αναγράφεται, ανάλογα με τις πιθανές ορθογραφίες που ήταν δυνατό να υπάρξουν, ως ΚIΚΗΟΤΙCΑ στην παλαιότερη διασωθείσα τοιχογραφία που φέρει αυτό το επίθετο και ευρίσκεται στον Ναό των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης στην Λετύμπου και χρονολογείται γύρω στο 1200, ως ΚΗΚΗΟΤΗCΑ στην φορητή εικόνα του τέλους του 13^ου αιώνα στον Άγιο Θεόδωρο του Αγρού, ως ΚVΚΗΟΤΙCA στην εικόνα του 16^ου αιώνα που βρίσκεται σήμερα στο Βυζαντινό Μουσείο του Πεδουλά, υπογραμμένη από τον ζωγράφο Λουκά και ως KHΚΙΟΤHCCA στην φορητή εικόνα του 17^ου αιώνα που βρίσκεται στον Ναό του Αγίου Νικολάου στο Πέρα Πεδί.

Η ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ

Σε ό,τι αφορά την ετυμολογική προέλευση, ο υποφαινόμενος απέδειξε ήδη από το 2004 ότι αυτή είναι φυτώνυμης προέλευσης από την λέξη «κηκίς-δος», που είναι ο καρπός του ενδημικού είδους δρυός που φύεται στα βουνά του Κύκκου. Η εν λόγω εξήγηση έγινε κατά την μελέτη της προαναφερθείσης εικόνος του 16^ου αιώνα, που βρίσκεται στον Πεδουλά, η οποία μελετήθηκε διεξοδικά από τον υποφαινόμενο, ο οποίος και συνέταξε το λήμμα της εικόνας αυτής στον κατάλογο της έκθεσης Byzantium, Glory and Power, που διοργανώθηκε στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης το 2004. Στο λήμμα αυτό δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά η ετυμολογική εξήγηση του επιθέτου «ΚVΚΗΟΤΙCA», όπως αναγράφεται στην εν λόγω εικόνα:

«As far as the epithet of “Kykiotisa” and the toponym “Kykkos” are concerned, for which several etymologies and interpretations have been proposed, it seems that they are related, as a lot of other phytonymous epithets of the Virgin in Cyprus, to the local flora of the place of worship (e.g. Phorviotissa, Arakiotissa, Pallouriotissa…). In the case of Kykiotisa, the thriving flora on the mountain of Kykkos is the endemic species of oak tree, the Golden Cyprus Oak (Quercus Alnifolia). We know already from the works of Theophrastos and Dioskouridis that the apple of the oak tree is called kikis (κηκίς) from their phrase “kikis is the fruit of the oak (see P.G. Gennadiou, Λεξικόν Φυτολογικόν, Athens, 1914 and 1997, p. 258) and that they were used for tanning and dyeing. It seems most probable that Kykiotisa comes from Kikis and means the Virgin of the oak apple. A correlated epithet is that of Panagia tou Valana (The Virgin of the oak trees place) at the community of Laneia (from Valaneia, Βαλάνεια ?), where existed the homonymous monastery whose icon palladion is today kept in the parish church and dates back to the last quarter of the 12th century (Sophocles Sophocleous, Icons of Cyprus, Nicosia, 1994, p. 134, no. 11.» Idem, Le patrimoine des icônes dans le Diocèse de Limassol, 12e – 16e s., PhD Thesis, University of Strasbourg and Ecole Pratique des Hautes Etudes, 1990, vol. I, 231-5, vol. II, 191-2, vol. III, 117-8).

Ως εκ των άνω, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι η ακριβέστερη ορθογραφία, που συνάδει και με την ετυμολογική της προέλευση, θα ήταν ΚΗΚΙΩΤΙΣΑ ή ΚΗΚΙΩΤΙΣΣΑ από το κηκίς-ίδος και ότι το επίθετο αυτό σημαίνει την Παναγία της κηκίδος, δηλαδή του βαλανιδιού, από το ενδημικό είδος δρυός που φύεται άφθονο στην περιοχή της ομώνυμης Μονής. Αυτή η δρυς φέρει το επιστημονικό όνομα Quercus alnifolia, Δρυς η κληθρόφυλλος, γνωστή στην ελληνική κυπριακή ως «Λατζιά» και η οποία έχει ανακηρυχθεί εθνικό δένδρο της Κύπρου και το οποίο φύεται μόνο στις υψηλές κορυφές της οροσειράς του Τροόδους. Ίσως να ήταν επίσης ορθό ο «Κύκκος» να αναγράφεται «Κήκος» ή «Κήκκος», που ίσως σημαίνει την περιοχή των κηκίδων. Ο αρχαίος Βοτανολόγος Πεδάνιος Διοσκουρίδης (π. 10-90 μ.Χ.) είναι σαφής γράφοντας στο σύγγραμμά του Περί ύλης ιατρικής: «Κηκίς καρπός εστί δρυός» (βλ. Πεδανίου Διοσκουρίδου, Περί ύλης ιατρικής, έκδ. M. Wellmann,1.107.1). Η λέξη κηκίς ως καρπός της δρυός αναφέρεται ήδη προηγουμένως και στον Θεόφραστον (π. 371–287 π.Χ.) ο οποίος, στο σύγγραμμά του Περί φυτών ιστορίας αναφέρει «…καθάπερ η κηκίς δρυός, και η έλιξ αμπέλου.» (βλ. Θεοφράστου, Περί φυτών ιστορίας, έκδ. S. Amigues, 1.2.1 και 3.8.6). Αξίζει δε να αναφερθεί ότι μία άλλη ποικιλία δρυός αντλεί το όνομά της από την κηκίδα και είναι η Quercus coccifera, Δρυς η κηκκιδοφόρος ή κοκκοφόρος, η ονομαζομένη Περνιά στην κυπριακή, εις δε τον ελλαδικό χώρο «Πρίνος» ή πουρνάρι . Όμως, αυτό το είδος δρυός δεν αυτοφύεται όπως η Λατζιά στην περιοχή του Κήκκου.

Η ΧΡΥΣΟΡΡΟΪΑΤΙΣΣΑ

Σε ό,τι αφορά την ετυμολογική προέλευση της Χρυσοροϊατίσσης, επίσης πολλά έχουν γραφεί και ερμηνείες έχουν προταθεί, δυστυχώς και πάλιν άνευ λήψεως υπ’ όψιν του ενδεχομένου φυτώνυμης προέλευσης. Υπό αυτήν την θεώρηση και ερμηνεία η ετυμολογία του επιθέτου αυτού της Θεοτόκου θα μπορούσε να προέρχεται από το φυτόν ροιάς ή ροϊάς-άδος, κοινώς παπαρούνα, που εφύετο άλλοτε άφθονη στην περιοχή της ομώνυμης μονής πλησίον της Παναγιάς στην Πάφο και προτού δυστυχώς κατακλυστεί η Κύπρος από την χρήση ζιζανιοκτόνων φυτοφαρμάκων, που την έχουν εξαλείψει ή τουλάχιστον μειώσει. Στα παλαιότερα γραπτά τεκμήρια αναγράφεται με ένα «ρ», π.χ. στην γνωστή χαλκογραφία του Κρητός ζωγράφου και χαράκτη, Ιωάννη Κορνάρου, που εκπόνησε το 1801 με δωρεά του Δραγομάνου Χατζηγεωργάκη Κορνεσίου, όπου και αναγράφεται ως ΧΡVCΟΡΩIΑΤHCCΑ. Πρόκειται λοιπόν για την Θεοτόκο της χρυσής ροϊάδος και συνεπώς η ακριβής ορθογραφία της θα έπρεπε να είναι «Χρυσοροϊάτισ(σ)α».

Εν κατακλείδι, οι πιο πάνω θεωρήσεις θα μπορούσαν να κριθούν ως μία καινοτόμος συμβολή σε ό,τι αφορά την προέλευση και ερμηνεία των δύο αυτών σημαντικών επιθέτων της Θεοτόκου στην Κύπρο, αποδεικνύοντας μία από τις όψεις της Κυπρίας Θεοτόκου, αυτή της σύνδεσής της με την Γη και την ευφορία της και συνεπώς με το φυτικό βασίλειο.

Εικόνα του τέλους του 13ου αιώνα στον Άγιο Θεόδωρο του Αγρού, όπου η Θεοτόκος αναγράφεται ως ΜΗΤΗΡ ΘΕΟV Η ΚΗΚΗΟΤΗCΑ.

Εικόνα του 16ου αιώνα στον Πεδουλά, όπου η Θεοτόκος αναγράφεται ως ΜΗΤΗΡ ΘΕΟV Η ΚVΚΗΟΤICΑ.

Χαλκογραφία του Κρητός ζωγράφου και χαράκτη, Ιωάννη Κορνάρου, όπου η Θεοτόκος αναγράφεται ως ΜΗΤΗΡ ΘΕΟV Η ΧΡVCΟΡΩΙΑΤΗCCΑ ΚΑΙ ΕΛΕΟVCΑ.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

ΚΥΡΙΟΙ ΑΞΟΝΕΣ ΓΙΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ, 2018 – 2023

Κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση στην Κύπρο ακούμε περί μεταρρύθμισης της παιδείας», όμως ποτέ δεν είδαμε να γίνεται το δέον και με την ενδεδειγμένη επιστημονική μέθοδο. Τουτέστιν να γίνει η διάγνωση της παρούσης κατάστασης, παθολογίας και αναγκών, να καθοριστούν οι στόχοι και να προταθεί θεραπεία που να επιφέρει μια ριζική μεταρρύθμιση. Η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια παιδεία θα πρέπει να δομηθούν στους πιο κάτω προτεινόμενους 26 κύριους άξονες, που δεν είναι εξαντλητικοί.

Για να καθοριστούν οι στόχοι, θα πρέπει να συγκεκριμενοποιήσουμε τί είδους πολίτες, με ποιά προσόντα και χαρακτηριστικά, θέλουμε να βγάζουμε στα 18 τους χρόνια, μετά από 6 χρόνια δημοτικής και 6 χρόνια δευτεροβάθμιας παιδείας. Σε μια εποχή, όπου η Ευρώπη ενοποιείται όλο και περισσότερο, η παγκοσμιοποίηση προχωρά με γοργούς ρυθμούς και με αβέβαια μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Όπου η Ευρώπη και γενικότερα ο δυτικός κόσμος είναι, ευτυχώς ακόμη, ο φορέας της αρχαίας διαχρονικής ελληνορωμαΪκής κλασσικής παράδοσης και πνεύματος και όπου υπάρχει μια κοινή λογική. Σε μια Ευρώπη επίσης όπου υπάρχει έντονος πολιτισμικός συγκρητισμός, έντονη διακίνηση πληθυσμών, αγαθών, γνώσης, ιδεών, εικόνας, πληροφόρησης, έντονη κομματικοποίηση και διαφθορά, αποστασιοποίηση από τις θρησκείες και από την ηθική, καθώς και από την λογική του φιλοσοφείν.

Κατευθυντήριες γραμμές πρέπει να είναι η επάνοδος στην κλασσική παιδεία, που είναι γέννημα του ελληνικού πνεύματος, και η συνειδητοποίηση και αποφυγή της επικρατούσης τάσης διεθνώς για αποδόμηση των εθνικών πολιτισμών, των εθνικών γλωσσών και της κλασσικής «τετραγωνισμένης» λογικής, που είναι δυστυχώς του συρμού αυτή την περίοδο σε πλείστες ευρωπαϊκές χώρες και άλλες του λεγομένου «δυτικού πολιτισμού».

Σε ό,τι αφορά την τριτοβάθμια πανεπιστημιακή παιδεία, κρίνεται επάναγκες να αλλάξει η νομοθεσία περί ιδιωτικών πανεπιστημίων και να συσταθεί διεύθυνση ιδιωτικών πανεπιστημίων στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού με βάση ένα νέο νόμο με τίτλο: Ο περί ιδιωτικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων νόμος. Θα εγγράφονται ως πανεπιστημιακά ή κολλεγιακά ιδρύματα και δεν θα έχουν το δικαίωμα να εγγράφονται ως κερδοσκοπικές εταιρείες, γιατί δεν πρόκειται για εμπορικές επιχειρήσεις, με όλα που αυτό συνεπάγεται.

Λαμβανομένων υπ’ όψιν των πιο πάνω, γίνεται εισήγηση όπως η μεταρρύθμιση στην παιδεία βασιστεί και θεμελιωθεί στα ακόλουθα, που θα ενσωματωθούν μέσα σε νέα αναλυτικά προγράμματα. Προς τούτο, θα πρέπει να γίνουν επιμορφωτικά σεμινάρια για τους διδάσκοντες, ώστε να μπορέσει να εφαρμοστεί η νέα μεταρρύθμιση με τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Παράλληλα θα πρέπει να θεσμοθετηθεί ένα νέο σύστημα αξιολόγησης των διδασκόντων, ώστε να πιστοποιείται η επάρκεια της ικανότητας για διαπαιδαγώγηση παιδιών σε διάφορες ηλικίες.

Τα πιο κάτω διατυπώνονται συνοπτικά και ως μία πρώτη θεώρηση των πραγμάτων και θα πρέπει να τύχουν επεξεργασίας και τελικής μορφής από ομάδα όλων των εμπλεκομένων ειδικοτήτων σε περίπτωση που η νεοεκλεχθησόμενη κυβέρνηση θα θελήσει όντως να προχωρήσει σε μια πραγματική μεταρρύθμιση, που θα είναι ιστορική.

1.++ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

+++Η Κύπρος είναι μια μικρή και ευάλωτη χώρα στο σταυροδρόμι της Ανατολικής Μεσογείου. Εδώ και 44 χρόνια είναι διχοτομημένη διά της στρατιωτικής βίας και το κατεχόμενο τμήμα έχει αλλοιωθεί δημογραφικά και εκτουρκισθεί σε όλους τους τομείς. Είμαστε μια χώρα με υπογεννητικότητα, που τείνει να αλλοιωθεί δημογραφικά από τους μετανάστες μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Συνεπώς, πρέπει στην Παιδεία και στον Πολιτισμό να εξασκηθεί μια δυναμική και ευφάνταστη πολιτική με στόχο την διατήρηση του ελληνικού χαρακτήρα της Κύπρου στην μεγίστη δυνατή πλειοψηφία του λαού και ενσωματώνοντας στην δική μας γλώσσα και πολιτισμό τους μετανάστες. Όλοι αντιλαμβανόμαστε τις τραγικές συνέπειες τυχόν απώλειας στο μέλλον της ελληνικής δημογραφικής πλειοψηφίας στην Κύπρο και συνεπώς του ελληνικού πολιτισμικού χαρακτήρα της χώρας μας.

2.++ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

+++Ο κλασσικός  χαρακτήρας στην Παιδεία και τον Πολιτισμό είναι δύο παράμετροι στενά συνυφασμένες με το κεφάλαιο της ελληνοκεντρικής παιδείας. Ο κλασσικός χαρακτήρας της παιδείας θα εμπεδωθεί με την διδασκαλία του αρχαίου ελληνικού κλασσικού πνεύματος και παιδείας μέσω των μαθημάτων της ελληνικής γλώσσας, της λογοτεχνίας, της μουσικής, των μαθηματικών, της λογικής, της φιλοσοφίας, της ιστορίας, της αρχαιολογίας, της τέχνης κ.ά.

3.++ΑΡΙΣΤΗ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

+++Είναι απόλυτα παραδεκτό από τους ειδικούς ότι, εάν δεν γνωρίζεις καλά την γηγενή γονική σου γλώσσα, δεν μπορείς να μάθεις καλά και τις ξένες γλώσσες. Η γλώσσα είναι ο φορέας των εθνικών και πολιτισμικών χαρακτηριστικών ενός λαού. Εάν δεν διδάσκεται ορθά και στην διαχρονική της εξέλιξη μέσα από του αιώνες και την αφήσουμε να αποδομηθεί, τότε ως συνεπακόλουθον καταστρέφεται και η παιδεία και ο πολιτισμός μας και η εθνική μας ταυτότητα, που είναι το εχέγγυο για την επιβίωσή μας στην Κύπρο, σε μια εποχή όπου δεν υπάρχει πλέον ελληνισμός γύρω από την Κύπρο, όπως ήταν άλλοτε στην Μικρά Ασία, στην Συρο-Παλαιστίνη και στην Αίγυπτο. Για την άριστη γνώση της ελληνικής πρέπει να γίνεται η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας σε όλο της το διαχρονικό μεγαλείο από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Μαζί με τα μαθήματα της γραμματικής και του συντακτικού θα πρέπει να διδάσκεται η ετυμολογία και η εννοιολογία της ελληνικής, κάτι που είναι η βάση του κλασσικού πνεύματος και του σημερινού ευρωπαϊκού πολιτισμού. Το ελληνικό πνεύμα έδωσε τις πρωτογενείς έννοιες και η ελληνική γλώσσα ονόμασε αυτές τις έννοιες. Οι ελληνικές λέξεις/ονομασίες αυτών των πρωτογενών εννοιών υπάρχουν αυτούσιες σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες και όχι μόνον. Η κυπριακή διάλεκτος, που είναι ελληνική διάλεκτος, μπορεί να συνυπάρχει, γιατί είναι γλωσσικός πλούτος, όμως χωρίς να επηρεάζει την άριστη γνώση και ομιλία της καθομιλουμένης ελληνικής. Όπως ελέχθη από τον Μπαμπινιώτη: «ο γλωσσικός μας ορίζοντας είναι συνάμα και ο νοητικός μας ορίζοντας».

4.++ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ (ΠΟΛΥΓΛΩΣΣΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ)

+++Ως συνεπακόλουθο της εκμάθησης της γηγενούς γονικής γλώσσας σε άριστο βαθμό, θα πρέπει, μέσα στο σημερινό διεθνές περιβάλλον να προωθηθεί η εκμάθηση όσο το δυνατόν περισσότερων ξένων γλωσσών, για να βγάζουμε πολίτες που να μπορούν να διακινούνται διαδραστικά και με επιτυχία στο πανευρωπαΪκό γίγνεσθαι και στο διεθνές σκηνικό.

5.++ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΝΟΗΣΗΣ (ΝΟΗΜΟΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ)

+++Λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι σήμερα η Ανθρωπότης είναι περισσότερο πολωμένη στο υλικό και συγκινησιακό επίπεδο και λιγότερο στο νοητικό, πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια για διαμόρφωση νοημόνων ατόμων μέσα από την Παδεία και ως συνεπακόλουθο τούτου, να είναι νοήμονες πολίτες με κριτική σκέψη και δική τους γνώμη και όχι υπήκοι (υπό + ακούω). Πολίτες που να κατέχουν και συνδυάζουν τις αρετές του μέτρου και της διάκρισης. Τα μαθήματα της λογικής, της φιλοσοφίας, της ψυχολογίας, τα μαθηματικά, όπως και άλλα, συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση.

6.++ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΟΞΥΝΟΙΑΣ (ΕΞΥΠΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ)

+++Όταν ένα άτομο είναι νοητικά πολωμένο, πρέπει να έχει και οξύνοια και μνήμη. Η ορθή και στοχευμένη διδασκαλία των μαθηματικών, της φιλοσοφίας, της λογικής, η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και της μνήμης, βοηθούν στην ανάπτυξη της οξύνοιας.

7.++ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ (ΜΝΗΜΟΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ)

+++ Η μνήμη αναπτύσσεται με την αποστήθιση τραγουδιών, ποιημάτων, ρητών και γνωμικών, κειμένων, κανόνων γραμματικής και συντακτικού, των μαθηματικών κ.ά., όπως αυτό γινόταν στην δημοτική και μέση εκπαίδευση κατά τις δεκαετίες πριν το 1980, με άριστα αποτελέσματα.

8.++ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ (ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΝΑΛΥΤΕΣ, ΚΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΓΝΩΣΤΕΣ)

+++Η κριτική σκέψη αναπτύσσεται μέσα από την ανάλυση και σχολιασμό λογοτεχνικών και άλλων φιλολογικών και φιλοσοφικών κειμένων, ιστορικών κειμένων, πολιτικών κειμένων, της νομοθεσίας, των έργων τέχνης, κ.ά. Ανάπτυξη στους μαθητές της σημασίας της αλληλοσχέσης μεταξύ τεκμηριωμένης κριτικής και διάγνωσης.

9.++ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΗΠΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ, ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΚΟΥΣΤΙΚΗΣ (ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΑΝΤΙΛΗΠΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ)

+++Πρόκειται για τις δύο αισθήσεις πυλώνες αντίληψης κατά την διδασκαλία και την μελέτη και συνεπώς κατά την μόρφωση και καλλιέργεια. Η ανάπτυξη της ακουστικής αντιληπτικότητας επιτυγχάνεται μέσα από την κατανόηση του προφορικού λόγου (listening comprehension), αλλά και με την μουσική ακρόαση και διδασκαλία και σχολιασμό της μουσικής, δηλαδή του ήχου. Η ανάπτυξη της οξυδέρκειας (=οξεία οπτική αντιληπτικότητα) επιτυγχάνεται με την παρατήρηση και σχολιασμό έργων τέχνης και φυσικών ή άλλων τοπίων, δηλαδή, γενικώς ομιλούντες, τον σχολιασμό της εικόνας. Ζούμε σε ένα παγκοσμιοποιημένο πολιτισμό, όπου η εικόνα και ο ήχος διαδραματίζουν πρωτεύοντα ρόλο.

10.++ΓΕΝΙΚΗ ΓΝΩΣΙΟΛΟΓΙΑ, ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ (ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ)

+++Ανάλογα με την κατεύθυνση εξειδίκευσης από κάποια τάξη και μετά, κατά την δευτεροβάθμια παιδεία, να δίνεται έμφαση και στην ανάπτυξη και αφομοίωση μιας γενικής κουλτούρας, εγκυκλοπαιδικών γνώσεων, ευαισθητοποίησης σε θέματα τέχνης και πολιτισμού, αγάπης και προστασίας της Φύσης, των ζώων και σε θέματα τρόπου ζωής.

11.++ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ (ΠΟΛΙΤΕΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ)

+++Πολίτες με καλή γνώση της οικολογίας. Γνώση των Νόμων της Φύσης. Καλλιέργεια της αγάπης και προστασίας της Φύσης. Μάθημα κηπουρικής, επισκέψεις στην Φύση και μελέτη των μνημείων φυσικής κληρονομιάς, αιωνόβιων δένδρων, της άγριας χλωρίδας και ανθέων, των πτηνών και γενικά της χλωρίδας και πανίδας της ξηράς και της θάλασσας. Γνώση της χλωρίδας και πανίδας και ευαισθητοποίηση στην προστασία τους.

12.++ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ – ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ (ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ)

+++Για απόκτηση αισθητικής καλλιέργειας και για να έχουν οι νέοι πολίτες όμορφο γούστο. Μαθήματα τέχνης για ανάπτυξη της καλλιτεχνικής δημιουργικότητας και μαθήματα ιστορίας της τέχνης και η διδασκαλία των αισθητικών αξιών διαχρονικά, θα βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση.

13.++ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ (ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ)

+++Ο αείμνηστος Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος, όταν επεσκέφθη το Άγιον Όρος, είπε στην ομιλία του: «Λαοί που πάσχουν από ιστορική λήθη είναι καταδικασμένοι σε αφανισμό». Ένα μεγάλο μέρος της Κύπρου έχει χαθεί και εκτουρκισθεί, λόγω ακριβώς του ότι ο λαός και η ηγεσία του ήσαν και είναι ακόμη ανιστόρητοι. Ανιστόρητος σημαίνει να μην έχεις ιστορική γνώση και μνήμη και να μην έχεις εξαγάγει τα διδάγματα από την ιστορία της πατρίδας σου. Η διδασκαλία της ιστορίας και του πολιτισμού της Κύπρου και γενικότερα του Ελληνισμού και της Ανατολικής Μεσογείου, θα συμβάλει στην αυτογνωσία και στην άνοδο του δείκτη αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης του ίδιου του λαού, αλλά και ενός εκάστου των πολιτών. Επιπλέον, η διδασκαλία της ιστορίας του πολιτισμού της χώρας μας και γενικότερα της Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής, θα συμβάλει στην εξαγωγή των απαραίτητων διδαγμάτων από την ιστορία μας, ώστε αυτό να μετατραπεί σε ευεργέτημα ικανότητας αυτοπροστασίας. Η Κύπρος είναι ένα σημαντικό σταυροδρόμι στην Ανατολική Μεσόγειο, με πλειοψηφία ελληνικού πληθυσμού και που χαρακτηρίζει την χώρα μας ως ελληνικού πολιτισμού χώρα. Αυτό σημαίνει ότι η διδασκαλία της ιστορίας και του πολιτισμού μας πρέπει να γίνεται σε συνάρτηση και σύγκριση με τον γενικότερο βυζαντινό και ευρωπαϊκό πολιτισμό, και τους πολιτισμούς της Εγγύς και Μέσης Ανατολής και της βορειο-ανατολικής Αφρικής.

14.++ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΉ ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΑ (ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΤΩΝ ΚΥΡΙΟΤΕΡΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΩΝ)

+++Η Κύπρος είναι ένα από τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κράτησε την διδασκαλία της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας στα σχολεία και αυτό είναι εις πίστην της, σε μια περίοδο που άλλες χώρες, μέσα από τις αποδομητικές τάσεις των εθνικών πολιτισμών και εθνικών γλωσσών, αφαίρεσαν τα μαθήματα διδασκαλίας της θρησκείας. Αυτά τα μαθήματα πρέπει να κρατηθούν και παράλληλα να εμπλουτιστούν με την διδασκαλία και άλλων θρησκειών, όπως για παράδειγμα της μουσουλμανικής, για καλύτερη κατανόηση μέσω της γνώσης των γειτονικών μουσουλμανικών χωρών και κυρίως της μουσουλμανικής μειονότητας στην Κύπρο. Η συγκριτική θρησκειολογία είναι απαραίτητο συμπλήρωμα στην διδασκαλία των θρησκευτικών, όπως και η διδασκαλία της ηθικής διαφόρων φιλοσοφικών συστημάτων και σχολών.

15.++ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ (ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ)

+++Η διδασκαλία της μουσικής διαδραμάτιζε ανέκαθεν σημαντικό ρόλο στην παιδεία. Η συνήθεια πολλών οικογενειών να βάζουν τα παιδιά τους να κάνουν εξωσχολικά μαθήματα εκμάθησης μουσικών οργάνων, μπαλέτου και χορών, θα πρέπει να ενισχυθεί από τα σχολεία της Δημοτικής και Μέσης Εκπαίδευσης με την παροχή δωρεάν μαθημάτων (ή έστω με συμβολική κοστολόγηση όπως με τα φροντιστήρια Ξένων Γλωσσών) τα απογεύματα στις εγκαταστάσεις των σχολείων.

+++Τα μαθήματα της μουσικής θα πρέπει να εμπλουτιστούν με μουσικές ακροάσεις και να ακολουθεί σχολιασμός με την καθοδήγηση του διδάσκοντος. Επίσης να διδάσκεται η ιστορία της μουσικής. Η διδασκαλία του χορού σε συνδυασμό με εκείνη της μουσικής θα βοηθήσει τα παιδιά να εκφράζονται όχι μόνο τραγουδώντας αλλά και μέσω της χορευτικής κινησιολογίας του σώματος.

+++Η όλη μουσικοχορευτική παιδεία  παιδεία συμβάλλει στην ανάπτυξη της ακουστικής αντιληπτικότητας του ατόμου και στην αισθητική του καλλιέργεια και στην ευαισθητοποίηση, που είναι τα ζητούμενα και μέσω άλλων κεφαλαίων της παρούσης εμπειρογνωμονικής μελέτης.

16.++ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΦΥΣΙΚΗ ΕΞΑΣΚΗΣΗ, ΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΙΑ (ΟΜΟΡΦΟΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΙΤΕΣ)

+++«Νους υγιής εν σώματι υγιεί. Mens sana in corpore sano». Η παράλληλη εξάσκηση και τελειοποίηση τόσο του φυσικού σώματος, όσον και της συγκινησιακής, συναισθηματικής και νοητικής φύσης του ανθρώπου, ήταν ανέκαθεν το ζητούμενο στην κλασσική παιδεία διαχρονικά και θεωρούνται, ακόμη και από την σύγχρονη ιατρική και ψυχολογία, ως συγκοινωνούντα δοχεία.

+++Ο κλασσικός αθλητισμός πρέπει να κυριαρχήσει στα μαθήματα φυσικής αγωγής και να δοθεί έμφαση στην τελειοποίηση και πιο αρμονική ανάπτυξη του φυσικού σώματος των παιδιών και μέσω της άσκησης και μέσω της μετάδοσης της απαραίτητης γνωσιολογίας για την διατροφή και τις διατροφικές συνήθειες. Να συνδυαστούν τα μαθήματα της φυσικής αγωγής και με μαθήματα διατροφολογίας για όμορφο και υγιές σώμα.

+++Να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στα παιδιά με ειδικά σωματικά προβλήματα, όπως παχυσαρκία, ανορεξία, δυσπλασία κλπ, ώστε σε αυτή την τρυφερή ακόμα ηλικία, όπου το σώμα πλάθεται, ανεξαρτήτως κληρονομικών ιδιοτήτων, να μπουν και αυτά τα παιδιά στον ορθό δρόμο. Η τελειοποίηση του φυσικού σώματος δίνει στο άτομο αυξημένο δείκτη αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης και αυτοσεβασμού. Το ίδιο και στο επίπεδο του νοητικού και συγκινησιακού κόσμου με την επικράτηση μιας ευγενούς νόησης και ευγενών συγκινήσεων και την απομάκρυνση από το πάθος και τον έντονο συναισθηματισμό.

17.++ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΟΡΦΩΣΗΣ (ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ)

+++Ο όρος «κοινωνική μόρφωση» είναι επιδεκτικός πολλών ερμηνειών στην εποχή μας. Μέσα στο πλαίσιο της παιδείας είναι σημαντικό να εκληφθεί και διδαχθεί ως η ανάπτυξη εκείνων των γνώσεων, ευαισθητοποιήσεων, ικανοτήτων και δεξιοτήτων που να επιτρέπουν στα παιδιά και μετέπειτα ενήλικες και υπεύθυνοι πολίτες, να εντάσσονται αρμονικά μέσα στο κοινωνικό σύνολο χωρίς ελλείψεις και συμπλέγματα και να διαδραματίζουν τον σωστό εποικοδομητικό ρόλο τους ως ψηφίδες του όλου κοινωνικού συνόλου. Το κομμάτι αυτό είναι συνυφασμένο και με το κεφάλαιο του τρόπου ζωής, τρόπου σκέψης, τρόπου διαχείρισης των ανθρωπίνων, οικογενειακών, επαγγελματικών και γενικότερων κοινωνικών συμπεριφορών και σχέσεων.

18.++ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΗ ΜΟΡΦΩΣΗ (ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ)

+++Όπως ήταν παλαιότερα το μάθημα της αγωγής του πολίτη, θα πρέπει να διευρυνθεί και οι μαθητές να εκμανθάνουν το σύνταγμα της χώρας τους, βασικές νομοθεσίες εθνικές και πανευρωπαΪκές, διεθνείς νομοθεσίες και συμβάσεις, καθώς και συγκριτικά στοιχεία με συντάγματα άλλων χωρών. Επίσης να εκμανθάνουν το καθεστώς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των θεσμικών της οργάνων. Να γνωρίζουν τις κυριότερες διεθνείς συμβάσεις και συνεργασίες που έχει το κυπριακό κράτος.

19.++ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ (ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ)

+++Διδασκαλία  της ιστορίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και των ίδιων των δικαιωμάτων αυτών, ως αυτά εννοούνται στην εποχή μας και πάντοτε υπό τις παραμέτρους του μέτρου, της διάκρισης και της μη υπερβολής, να επικρατεί δηλαδή μία μεσότητα. Να διδάσκονται σε συσχετισμό με τα νομικά, συνταγματικά και άλλα δικαιώματα του πολίτη μέσα στο πλαίσιο μιας ευνομούμενης κοινωνίας και κράτους δικαίου.

20.++ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ (ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΟΙ, ΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ)

+++Η φιλοσοφία, η λογική και η ηθική αποτελούν ένα μεγάλο μέρος της παιδείας και μπορεί να είναι διάχυτες μέσα σε όλα τα μαθήματα. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν, μέσα στο πλαίσιο της ανάπτυξης της νόησης, να φιλοσοφούν με ορθολογιστικό τρόπο. Η λέξη «φιλοσοφώ» ίσως να υπάρχει μόνο στην ελληνική γλώσσα ως τέτοια. Στις ξένες γλώσσες πρέπει να ειπωθεί διαφραστικά και χάνει από το αυθεντικό νόημα και περιεχόμενο που έχει στην ελληνική. Τα μαθήματα αυτά θα αποσκοπούν εις το να εκπαιδεύσουν τα παιδιά, ως οι αυριανοί ενήλικες πολίτες, να φιλοσοφούν στην προσωπική τους ζωή για συνεχή καλυτέρευση του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς τους, να φιλοσοφούν στην οικογένεια, στην επιστήμη, στην τέχνη ή ό,τι άλλο θα επαγγέλλονται, να φιλοσοφούν στην οικογένεια, στον επαγγελματικό τους χώρο, ώστε μέσα από αυτούς του πολίτες να εξασφαλίζεται μια ώριμη κοινωνία με νοήμονες πολίτες που να διανοούνται και να έχουν κριτική σκέψη και δημιουργική νοητική σύλληψη και φαντασία. Στην εποχή μας, μετά την πτώση του κομουνισμού και την άνευ ορίων επικράτηση του καπιταλισμού και της καταναλωτικής κοινωνίας, το όλο σύστημα προσπαθεί να δημιουργεί πολίτες με απλοϊκή νόηση και χωρίς κριτική σκέψη, που να είναι απλώς εργάτες και καταναλωτές.

+++Μέσα στο πιο πάνω πλαίσιο, τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται και βασικές αρχές όπως η μεθοδολογία, η δεοντολογία, η επιστημονικότητα, ο επαγγελματισμός και διάφορες ηθικές αξίες, που ευρίσκονται τόσο στις διάφορες θρησκείες, όσο και στα διάφορα φιλοσοφικά συστήματα.

21.++ΨΥΛΟΧΟΓΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ (ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΝ)

+++Μέσα στο πλαίσιο της ορθής ψυχοσωματικής ανάπτυξης των μαθητών, πρέπει να γίνονται τα απαραίτητα μαθήματα ψυχολογίας και πρακτική εξάσκηση, ώστε τα παιδιά να διδάσκονται πως να προχωρούν προς την αυτογνωσία (γνώθι σαυτόν), να εντοπίζουν ελλείμματα της παιδικής τους ηλικίας και πως να τα διαχειρίζονται και να τα επουλώνουν στον βαθμό που αυτό είναι δυνατόν. Να μαθαίνουν πως να διαχειρίζονται τις συγκινήσεις, τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές τους, κυρίως ως προς τους συνανθρώπους των. Διδασκαλία βασικών γνώσεων και εμπειριών που αντλούνται από την σύγχρονη έρευνα στους διάφορους κλάδους των ψυχολογικών και κοινωνικών επιστημών.

22.++ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ – ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ (ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ)

+++Διδασκαλία της ιστορίας και των πολιτισμών της Μεσογείου, της χλωρίδας και πανίδας της, του κλίματός της, των φυσικών της τοπίων, της μεσογειακής διατροφής και σύγκρισή τους με την Μέση Ανατολή, την Κεντρώα, Ατλαντική και Βόρειο Ευρώπη και την Κεντρώα και Ατλαντική Αφρική. Αντίληψη του τι είναι η Μεσόγειος, ποία τα χαρακτηριστικά, προτερήματα και μειονεκτήματά της. Να μάθουν τα παιδιά ότι «δεν έχω γεννηθεί και μεγαλώσει σε μεσογειακή χώρα», αλλά αναπτύσσω τις ικανότητες, δεξιότητες και ευαισθητοποίηση εις το να «αφουγκράζομαι τι είναι η Μεσόγειος και ο μεσογειακός τύπος ανθρώπου». Με αυτό τον τρόπο θα μάθουν να σέβονται και να εκτιμούν και να νιώθουν περήφανοι για την ιστορία, την θρησκειολογία, την μυθολογία, την χλωρίδα και τα τοπία της Μεσογείου, τα γεωργικά προϊόντα, τις διατροφικές συνήθειες και τις μεσογειακές γαστρονομικές τέχνες, την μουσική και τόσα άλλα.

23.++ΒΑΣΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ, ΑΝΑΤΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΙΑΣ (ΥΓΙΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΣ)

+++Εφαρμογή των ρητών: ΝΟΥΣ ΥΓΕΙΗΣ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ ΥΓΕΙΙ, ΤΟ ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ ΖΗΝ ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ ΚΑΙ ΚΑΤ’ΑΡΕΤΗΝ, ΕΙΜΑΣΤΕ Ο,ΤΙ ΤΡΩΜΕ.

+++Δεν νοείται να τελειώνει κάποιος την δευτεροβάθμια παιδεία και να μην γνωρίζει τί είναι υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, άμυλο, λίπος και ποιές τροφές τα περιέχουν, να μην γνωρίζει τι είναι οι βιταμίνες, τα ιχνοστοιχεία και τόσα άλλα διατροφικά στοιχεία. Να μην γνωρίζει την ανατομία του ανθρώπινου σώματος και τις ονομασίες των διαφόρων οργάνων, αδένων, νεύρων, αγγείων κλπ.

+++Να μάθει πώς όλα αυτά συνδυάζονται με την ορθή γύμναση του σώματος και πώς μεταφράζονται σε προληπτική ιατρική.

24.++ΣΥΜΒΙΩΣΗ, ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (ΚΑΛΟΙ ΣΥΖΥΓΟΙ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΕΣ)

+++Είναι σημαντικό να υπάρχουν μαθήματα για τα πιο πάνω θέματα, ώστε να υπάρχει υγιής οικογένεια και συνεπώς υγιής κοινωνία και συνεπώς υγιής και ολοκληρωμένος τρόπος ανατροφής και διαπαιδαγώγησης των παιδιών. Η παιδεία αυτή θα μπορούσε να συνδυαστεί με βιωματικά εργαστήρια σε σχέση με τις συμπεριφορές, θέματα βίας, θέματα ανατροφής των παιδιών, ομαλής λύσης του γάμου ή της συμβίωσης.

25.++ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΨΗΦΙΑΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Με την εξέλιξη της τεχνολογίας είναι σημαντικό να έχουμε πολίτες πλήρως καταρτισμένους σε θέματα πληροφορικής και σύγχρονης ψηφιακής τεχνολογίας, αφού ζούμε ήδη στην εποχή του ψηφιακού πολιτισμού.

26.++ΠΟΛΙΤΟΤΗΤΑ – ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ KAI OXI YΠΗΚΟΟΙ (*)

Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η εμπέδωση της πολιτότητας και κοινωνικά ενεργών πολιτών, που έχουν ξεπεράσει το στάδιο του υπηκόου (υπό + ακούω = υπακούω) επιτυγχάνεται με την εφαρμογή ή και επιτυχία όλων των πιο πάνω αριθμημένων κεφαλαίων.

(*) Βλ. Νεκτάριος Παρτασίδης, «Πολίτες άνευ πολιτότητας», Εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος, 4/3/2013.

Σκέψεις για την παρούσα κρίση

Δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο τον Μάρτιο, 2014

Ο κομμουνισμός έπεσε και θα πέσει και ο καπιταλισμός. Δεν είναι προφητεία αλλά λογικό συνεπακόλουθο των όσων συμβαίνουν. Λογικό επίσης συμπέρασμα άμα γνωρίζει κανείς πώς λειτουργεί το γίγνεσθαι στην ιστορία των πολιτισμών. Οι εποχές παρήλθαν και η ανθρωπότητα είναι στα πρόθυρα ενός νέου προτύπου οργάνωσης των κοινωνιών και των κρατών, της διακυβέρνησης και της οικονομικής διαχείρισης. Το νέο σύστημα θα είναι συγκερασμός των θετικών στοιχείων και εμπειριών όλων των συστημάτων που πέρασαν από την παγκόσμια ιστορία του πολιτισμού. Αν η ανθρωπότης επιδείξει σοφία, τότε θα εγκύψει στο αρχαίο αθηναϊκό πρότυπο, όπου λειτουργούσε άψογα η Δημοκρατία χωρίς καν να υπάρχουν κόμματα. Επίσης, με τα δεδομένα της σημερινής τεχνολογίας μπορούμε να επανέλθουμε στην άμεση Δημοκρατία, όπως υπήρχε στο αθηναϊκό δημοκρατικό πολίτευμα. Το αδιάφθορο του αθηναϊκού συστήματος εξασφαλίζετο με διάφορους τρόπους και μέτρα, όπως ο εξωστρακισμός, η μη μονιμότητα των δημοσίων λειτουργών, η βραχύτητα στην διάρκεια της αναλαμβανόμενης εξουσίας, οι απ’ ευθείας αποφάσεις από τον ίδιο τον λαό, η απονομή της δικαιοσύνης από τον ίδιο τον λαό και όχι από δικαστές που διορίζονται και μένουν εκεί επ’ άπειρον και άλλα που δεν είναι της παρούσης. Γιατί, αν φθάσαμε εδώ που φθάσαμε, αυτό οφείλεται κυρίως στην κομματικοποίηση των πάντων, στο γεγονός ότι τα στελέγχη των κομμάτων έχουν πάνω απ’ όλα το κόμμα τους αντί τον λαό και την πατρίδα τους, και στο ό,τι το σύστημα προσαγωγής στην δικαιοσύνη και η απονομή αυτής χωλαίνουν με κραυγαλέο τρόπο, με αποτέλεσμα οι τραπεζίτες και οι πολιτικάντηδες των κομμάτων σε συνάρτηση με τους κεφαλαιοκράτες που νέμονται τον εθνικό πλούτο να μην τιμωρούνται ποτέ. Αν ο Γενικός Εισαγγελέας ψηφιζόταν απ’ ευθείας από τον λαό και ήταν υπόλογος σε αυτόν, τότε θα ήταν πραγματικά ένας ανεξάρτητος αξιωματούχος και θα έκανε το έργο του ορθά, αλλοιώς στα 3-4 χρόνια που θα τελείωνε η θητεία του, θα πήγαινε στο σπίτι του. Το ίδιο ισχύει και για την δικαστική εξουσία, που είναι η μόνη από τις τρεις βασικές του πολιτεύματος, που δεν πηγάζει απ’ ευθείας από τον λαό.

Και όλα αυτά βεβαίως δεν συμβαίνουν μόνο εν τη κλεινή νήσω Κύπρω, αλλά σε όλα σχεδόν τα κράτη. Εξ ου και τα αναφερόμενα προβλήματα είναι παγκοσμίου εμβέλειας.

Σημειωτέον εδώ ότι για το σύνθημα που ακούγεται τελευταίως από κομματικούς, για ίδιον προφανώς συμφέρον, ότι «τα κόμματα είναι τα κύτταρα της Δημοκρατίας», θα έλεγα ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο: «τα κόμματα είναι τα καρκινώματα της Δημοκρατίας στα σύγχρονα καθεστώτα», καθώς επίσης και η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων και δη το υψηλό μισθολόγιο, όπου υπάρχει, π.χ. οι προκλητικοί μισθοί των δικαστών, των βουλευτών, υπουργών κ.ά.

ΝΑΙ ΚΥΡΙΟΙ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΑΨΟΓΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΑ.

Με το πρόσχημα της Δημοκρατίας φθάσαμε στην ασυδοσία και την διαφθορά με κύριο εφαλτήριο τα κόμματα και τα φερέφωνά τους. Η παρούσα οικονομική κρίση, ως αποτέλεσμα της κομματικοποίησης των πάντων, της ασυδοσίας, διαφθοράς και διαπλοκής για το χρήμα, της αναπηρίας της δικαιοσύνης, αλλά και της κακής διαχείρισης του εθνικού πλούτου και του ετήσιου κρατικού προϋπολογισμού και γενικά της όλης οικονομίας ενός τόπου, αποδεικνύει περίτρανα ότι οι δήθεν «οικονομολόγοι», «λογιστές» και «τραπεζίτες» έκαναν απλώς μεσάνυχτα από τέτοια πράγματα και περί παντός άλλου ετύρβαζαν παρά περί των πρεπόντων.Βεβαίως γνώριζαν πολύ καλά τον στόχον τους και έπρατταν δεόντως και τον υλοποιούσαν. Τουτέστιν του αρπάζειν την τέχνην ανέδειξαν εις μεγάλην επιστήμην και πρακτικήν. Όταν δε εκενώθησαν οι τράπεζες, αλλά και τα ταμεία του κράτους, άρχισαν να τρέπονται εις άτακτον φυγήν, όπως είχε γίνει και με το χρηματιστήριο πριν 15 χρόνια. Έχετε δει κανένα να τιμωρείται για το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου; Ο κ. Πουργουρίδης που είναι; Πού είναι οι δημοσιογράφοι να επανεμφανίσουν στις τηλεοράσεις τις συνετεύξεις του με τις τόσες υποσχέσεις; Υπάρχει τελικά έξυπνη και αποτελεσματική δημοσιογραφία ή προσαρμόζεται και αυτή στο σύστημα; Οι δε υπόλοιποι ιθύνοντες, «έτι και αυτοί γλύφοντες το μέλιν επί των δακτύλων των», βεβαίως και αδυνατούν να καταδικάσουν τους τραπέντες εις φυγής εις χώρας όπου, ως άλλοι σκίουροι, εστοίβαζαν τα κλαπέντα στις κουφάλλες των δένδρων. «Κόρακας κοράκου μάτι βγάζει;» Εδώ τους καταθέτει και το επίσημο κράτος απ’ ευθείας λεφτά στο εξωτερικό για να τους ξεφορτωθεί, αντί να τους βάλει μέσα.

Αυτά δυστυχώς είναι τα φαινόμενα του ατομικισμού και του εγωισμού σε κοινωνίες που καλλιέργησαν επί χρόνια το ατομικό ωφελιμιστικό ιδεώδες αντί το ιδεώδες του κοινού καλού και της κοινωφέλειας, παρ΄όλον, που υποτίθεται, ότι στη δική μας ιδιαίτερη κοινωνία, οι πολίτες θα έπρεπε να είναι γαλουχημένοι στις αρχαίες ελληνικές και μετέπειτα χριστιανικές αρετές, αξίες και ηθική. Ουδέν τούτου όμως ! Δυστυχώς !

Πώς να μην είναι λοιπόν καυστικότατος ο πολίτης; Όταν βλέπει την καταστροφή της πατρίδας του και την επικείμενη ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή διά της «άρον-άρον επίλυσης του κυπριακού» και μετά το ξήλωμα/σπάσιμο της λύσης τεχνηέντως, ώστε να δοθεί το πρόσχημα στην Τουρκία να προελάσει σε όλη την Κύπρο;

Πώς να μην είναι επικριτικός ο πολίτης όταν οι δήθεν «οικονομολόγοι, λογιστές και τραπεζίτες» ουδέν απεκόμισαν εκ της πανάρχαιης σοφίας της ανθρωπότητος, έστω και ορισμένες βασικές και απλές αρχές, πλην όμως βαρύσοφες και βαρυσήμαντες:

Αρχή πρώτη:  «Δεν μπορείς να εισπράττεις 5 και να ξοδεύεις 8»  ή άλλως πως «δεν μπορείς να ξοδεύεις περισσότερα από ότι εισπράττεις». Θα έρθει η ώρα που θα βρεις μπροστά σου το χρέος, την χρεοκοπία και την κατάπτωση του όλου οικονομικού συστήματος και την κρίση-καταστροφή, ιδιαίτερα αν το όλο τραπεζικό και οικονομικό σύστημα είναι στα χέρια των  «αρπάγων».

Αρχή δευτέρα: Το σοφό δίδαγμα των παχέων και ισχνών αγελάδων πρέπει να ισχύει παντού και πάντοτε και δεν είναι καθόλου μια απλοϊκή ιστοριούλα για μικρά παιδιά, αλλά ένα βαρύσοφο δίδαγμα. Άρα λοιπόν πάντοτε πρέπει ένα μέρος των χρημάτων της οικονομίας να μην επενδύεται ή να ξοδεύεται, αλλά να είναι εκεί φυλαγμένο ή κατατεθειμένο σε ασφαλές πιστωτικό ίδρυμα, όπου δεν υπάρχουν «τρωκτικά», αλλά έστω και μηδαμινός τόκος ή κατατεθειμένο ως χρυσός ή άλλως πως. Είναι όπως τον ζωικό και ανθρώπινο οργανισμό που παίρνει και καταναλώνει τροφή και ενέργεια, αλλά πάντοτε έχει και στοιβαγμένα αποθέματα υπό μορφή λίπους, τα οποία εν ώρα ανάγκης, μετατρέπει αμέσως σε ό,τι χρειάζεται. Άρα αυτό που λένε οι δήθεν «οικονομολόγοι» ότι δεν συμφέρει να έχεις στοιβαγμένα, αλλά όλα να επενδύονται, είναι ένα αποτυχημένο πρότυπο και κακή αρχή εθνικής οικονομικής διαχείρισης. Δηλαδή, θα επενδύσεις μέχρι ενός λογικού ποσού και με μέτρο, αλλά και θα φυλάξεις ένα λογικό απόθεμα το οποίο θα είναι το «οικονομικό σου λίπος» για ώρα ανάγκης. Εθνική οικονομία λοιπόν χωρίς ετήσιο πλεόνασμα και οικονομικά αποθέματα υπό μορφή «λίπους», πάσχει και είναι θνησιγενής και με καταστροφικές συνέπειες που τις βιώνουμε σήμερα.

Αρχή τρίτη: «Όχι όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι». Εννοείται ότι το πιο πάνω ειπωθέν «οικονομικό λίπος» ή άλλως πως «αποθεματικό χρήμα ή χρυσός για ώρα ανάγκης» δεν θα πρέπει να κατατίθεται όλο και σε ένα μόνο πιστωτικό ίδρυμα. Το ίδιο και με τα ποσά που θα επενδύονται:  οι επενδύσεις να είναι σε διάφορους τομείς και σε διαφορετικές χώρες, όπως κάνει η Φιλλανδία με όσα κέρδισε από τα πετρελαιοειδή.

Αρχή τετάρτη: Το μέτρο και η διάκριση, που πρέπει να διέπουν όλα όσα κάνουμε στη ζωή μας.

Αρχή πέμπτη: Αυτάρκεια, αν είναι δυνατόν σε πλείστους τομείς και κυρίως στην διατροφική αλυσίδα. Λέχθηκε επίσημα από τον κ. Αβέρωφ Νεοφύτου ότι το 90% της διατροφικής μας αλυσίδας το εισάγουμε στην Κύπρο. Αυτό από μόνο του λέγει πολλά για την κατάντια μας. Συνεπώς ένα μέρος των επενδύσεων στο όλο σύστημα της οικονομικής διαχείρισης, πρέπει να είναι η ενθάρρυνση με διάφορες πολιτικές όσον το δυνατόν περισσότερων πολιτών να επιστρέψουν πίσω στην καλλιέργεια της γης και στην κτηνοτροφία. Αυτό το πράγμα σημαίνει αειφόρα ανάπτυξη εξ αντιθέτου με την εφήμερη κοντόφθαλμη ανάπτυξη της γης, κοινώς developing.

Αρχή έκτη: Κοινωνία αλληλεγγύης και ανταλλαγών υπηρεσιών και προϊόντων.

Επανατοποθέτηση του Κυπριακού – Το νόμιμο κράτος να αναλάβει τις ευθύνες του

Πρώτη δημοσίευση στην ιστοσελίδα Sophoclesartictles, 16/3/2014

Στο παρόν άρθρο υποστηρίζεται ότι λύση του κυπριακού μπορεί να είναι απλώς η σύνταξη του μετεξελιγμένου συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας από μια Συνταγματική Συνέλευση, οι δε συνθήκες εγγύησης να αποκηρυχθούν από τον ίδιο τον λαό με δημοψήφισμα. Εν τω μεταξύ, το νόμιμο και διεθνώς αναγνωρισμένο κυπριακό κράτος να αναλάβει τις ευθύνες του.

---

Είναι παράλογο εδώ και μισό αιώνα να προσπαθούμε να λύσουμε το εν λόγω πρόβλημα με τον ίδιο τρόπο προσέγγισης και την ίδια μεθοδολογία που, ομολογουμένως έχουν χρεοκοπήσει, δεν έχουν αποδώσει την αναμενόμενη λύση και μας οδηγούν σε άκρως σοφιστικοποιημένες μεθοδεύσεις και εν τέλει αδιέξοδα και τον κίνδυνο μιας λύσης που θα καταρρεύσει και θα δώσει το πρόσχημα στην Τουρκία να προελάσει σε όλη την Κύπρο. Η άλλη όψη του δίκοπου μαχαιριού που μας απειλεί είναι ένα δεύτερο όχι σε μια κακή πρόταση λύσης, που και πάλι θα μπορούσε να δώσει προσχήματα στην Τουρκία και σε παράγοντες του διεθνούς σκηνικού για νέα ντε φάκτο  γεγονότα.

Από την δεκαετία του 1960 έχουμε παραμείνει έρμαια μιας άκαρπης διαδικασίας στην οποία σκοπίμως μας ενέπλεξαν ξένοι παράγοντες και δυνάμεις που θέλουν να διαιωνίζουν στο νησί μία διένεξη, ώστε ο κυπριακός λαός να μην ενοποιηθεί ποτέ και να απαιτήσει μέσα από το πασίγνωστο «εν τη ενώσει η ισχύς» την απόσυρση και αποποίηση των ξένων συμφερόντων σε αυτό το νησί στο σταυροδρόμι μεγάλων γεωπολιτικών, στρατιωτικών, οικονομικών και άλλων συμφερόντων. Αυτή η άκαρπη διαδικασία στην οποία ενεπλάκημεν ακολουθεί κάθε φορά τον εξής κύκλο: εμπλοκή σε διακοινοτικές συνομιλίες, επισημοποίηση (=κλείδωμα) των υποχωρήσεων της ελληνοκυπριακής πλευράς, κατάληξη σε αδιέξοδο λόγω τουρκικής αδιαλλαξίας και προσπάθεια απόδοσης ευθυνών εις το ένα ή στο άλλο Mέρος ωσάν μικρά παιδιά, που παίζοντας, δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους και πηγαίνουν στον δάσκαλο να καταγγείλει ο ένας τον άλλον. Ο «δάσκαλος» είναι κυρίως ο Γεν. Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος, σημειωτέον, «διορίζεται» από τους Αμερικανούς και συνεπώς κάνει ότι τού υπαγορεύσουν είτε στις υποβαλλόμενες εκθέσεις του είτε σε τυχόν επιδιαιτησίες, είτε σε διεθνείς διασκέψεις, αν γελαστούμε να πάμε. Η εναλλακτική λύση για να μην εμπλακούμε σε διεθνή διάσκεψη ή άλλως πως, όπου τα πράγματα θα διευθύνονται από τον αμερικανικό παράγοντα μέσω του Γεν. Γραμματέα των Η.Ε. τουτέστιν υπέρ της Τουρκίας, είναι να προτείνουμε επίλυση του κυπριακού μέσω Συνταγματικής Συνέλευσης (βλ. κατωτέρω αρ. 3).

Η παρούσα εισήγηση διαλαμβάνει τα ακόλουθα σημεία:

1) Το λεγόμενο κυπριακό δεν είναι τόσο περίπλοκο όσο το έχουν κάνει να φαίνεται κάποιοι. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά η τροποποίηση ή άλλως πως η αναθεώρηση ή άλλως πως η σύνταξη ενός μετεξελιγμένου συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, διάφορες άλλες νομοθετικές ρυθμίσεις και η κατάργηση των Συνθηκών Εγγύησης ή απλώς αποκήρυξής τους από το σύνολο ενός ενωμένου κυπριακού λαού με την εφαρμογή του αναθεωρημένου συντάγματος. Παράλληλη δε αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων (βλ. κατωτέρω).

2) Επειδή το υπάρχον και εν ισχύϊ μέχρι σήμερα σύνταγμα του 1960 ήταν δοτό, και μέχρι σήμερα ελάχιστα έχει τροποποιηθεί, για τούτο είναι επάναγκες η μετεξελιγμένη μορφή του να μην είναι δοτή αλλά ούτε να προέλθει ως  αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης των ηγετών των δύο κοινοτήτων. Πρέπει να είναι το εκβάν μιας Συνταγματικής Συνέλευσης η οποία θα λειτουργήσει για όσο χρόνο χρειαστεί, ώστε να συντάξει αυτό το μετεξελιγμένο σύνταγμα. Κάνοντας τούτο, σημαίνει ότι ο ίδιος ο κυπριακός λαός, ενωμένος στο σύνολό του, εξασκεί το αναφαίρετο δικαίωμα της τελικής αυτοδιαθέσεως, αφού το 1960 δεν εξάσκησε ο ίδιος το δικαίωμα της αυτοδιάθεσής του, αλλά τον ανάγκασαν να αποδεχθεί αυτό το σύνταγμα. Όμως, είναι το σύνταγμα ακόμη και σήμερα εν εφαρμογή, η ισχύς του οποίου είναι και ο λόγος της διεθνούς αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας και του νομίμου κυπριακού κράτους, ασχέτως εάν αυτό έμεινε διαχειριζόμενο από το 1963 μόνο από τους Ελληνοκύπριους. Συνεπώς, ορθώς κρατούμε ακόμη εκεί και όπου είναι δυνατόν κενές τις θέσεις των συμπατριωτών μας Τουρκοκυπρίων.

Υπάρχει διεθνώς αναγνωρισμένο κεκτημένο για την σύνθεση μιας τέτοιας Συνταγματικής Συνέλευσης (όλα τα πολιτικά κόμματα και από τις δύο κοινότητες, άλλα οργανωμένα σύνολα, εκπρόσωποι των θρησκευτικών ομάδων, συντεχνίες, ακαδημαϊκοί εγνωσμένου κύρους στο γνωστικό τους αντικείμενο όπως διεθνές, διοικητικό, συνταγματικό δίκαιο, ανθρώπινα δικαιώματα κ.ά., προσωπικότητες και πλείστοι άλλοι).

Εάν ήμαστε προνοητικοί, έπρεπε να το βάζαμε ως όρον, προτού εμπλακούμε σε νέο κύκλο συνομιλιών, ώστε να ακολουθήσει από κάποιο στάδιο και μετά μια Συνταγματική Συνέλευση. Βεβαίως θα ήταν καλύτερα να άρχιζε εργασίες από την αρχή μια τέτοια Συνέλευση και να σταματήσει ο διαχρονικά αποδειχθείς άκαρπος διακοινοτικός διάλογος των δύο ηγετών ή εκπροσώπων. Οφείλαμε να πούμε το εξής ως όρον για να παρακαθήσουμε σε συνομιλίες: «κύριοι, θα παρακαθήσουμε σε συνομιλίες, θα φθάσουμε σίγουρα σε ένα ελάχιστο ή μέγιστο βαθμό συμφωνουμένων θεμάτων, που θα μετατραπούν σε πρόνοιες του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας ή και σε πρωτογενή ή δευτερογενή νομοθεσία. Απ’ εκεί και πέρα, για τα μη συμφωνηθέντα, θα εργαστεί μια Συνταγματική Συνέλευση και δεν θα κηρυχθεί αδιέξοδο και δεν θα μπούμε και πάλιν στο παιδαριώδες παιχνίδι απόδοσης ευθυνών προσπαθώντας να πείσουμε τον Γεν. Γραμματέα του ΟΗΕ να αποδώσει ευθύνες στο ένα ή στο άλλο Μέρος, πράγμα και που δεν πρόκειται να κάνει λόγω της λεγομένης «ουδετερότητας» του ή και εξάρτησής του από τα τουρκο-αμερικανικά συμφέροντα.

3) ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ:  Μέχρις ότου καρποφορήσουν τυχόν συνομιλίες ή μία Συνταγματική Συνέλευση και τελική λειτουργία του μετεξελιγμένου συντάγματος, το νόμιμο κυπριακό κράτος οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του, να συμπεριφέρεται και πράττει ως κράτος που εκπροσωπεί όλον τον νόμιμο κυπριακό πληθυσμό, να τον χειρίζεται με ίσο τρόπο και να διασφαλίζει τα συμφέροντα όλων των Κυπρίων, να κάνει δε ό,τι μπορεί για πλήρη εφαρμογή του εν ισχύϊ συντάγματος του 1960 και όχι μερική ή και επιλεκτική ως μέχρι σήμερα  (βλ. κατωτέρω αρ. 6 ).

4) Είναι λάθος να εκπροσωπεί την ελληνοκυπριακή κοινότητα στις συνομιλίες ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, παίζοντας εκεί τον ρόλο του Ηγέτη των Ελληνοκυπρίων. Εδώ υπάρχει ένα τρομερό λάθος. Ναι μεν το σύνταγμα προνοεί ότι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι Ελληνοκύπριος και εκλέγεται από την ελληνοκυπριακή κοινότητα, αλλά, αφού εκλεγεί και ορκιστεί ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων (όπου και οι κενές θέσεις των Τουρκοκυπρίων Βουλευτών) πίστη και τήρηση του συντάγματος, δεν νομιμοποιείται, κατά την γνώμη μας, να «παίζει στο εξής και τους δύο ρόλους» αλλά μόνον εκείνον του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μετά την ορκωμοσία και την εγκαθίδρυσή του στην θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν δικαιούται να εμφανίζεται και ως Ηγέτης της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Επί τούτου όφειλε μέχρι σήμερα κάποιος από τους εκάστοτε Γενικούς Εισαγγελείς αυτεπαγγέλτως να γνωμοδοτήσει ή και η ίδια η Βουλή με ψήφισμά της να εκφέρει γνώμη κατά πόσον νομιμοποιείται ο εκάστοτε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας να εμφανίζεται και να ενεργεί και ως ηγέτης της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας και να εκπροσωπεί και προάγει τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων και άλλοτε να εμφανίζεται ως πρόεδρος όλων των Κυπρίων. Πολύ φοβούμαι ότι ουδείς είχεν ή και θα έχει την τόλμην να αποφανθεί επί τούτου τού τόσον ξεκάθαρου θέματος! Με την μέχρι σήμερα λανθασμένη τακτική να εμφανίζεται ο εκλελεγμένος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, πότε με την αμφίεση και ρόλο του εκπροσώπου όλων των Κυπρίων και πότε και κατά το συμφέρον και κατά το δοκούν με την αμφίεση και ρόλο του ηγέτη των Ελληνοκυπρίων, μόνο ζημιά προκαλεί και υποβιβασμό του νόμιμου κυπριακού κράτους και συγχύζει και δίνει με αυτό τον τρόπο το δικαίωμα στους ξένους να μιλούν στις εκθέσεις τους περί Βορρά και Νότου, περί των δύο ηγετών και τα τοιαύτα.

5) Είναι λάθος  να περιμένουμε τον ξένο παράγοντα να λύσει, ή και να προτείνει σχέδια λύσης ή/και υποβοηθήσει την επίλυση του κυπριακού. Ομοιάζομεν δυστυχώς ωσάν μία του αρχαιότερου επαγγέλματος που ανοίγει διάπλατα τις πόρτες της σε όλους. Και αυτό χάριν της δήθεν διεθνοποίησης και της επίλυσης μέσα στο πλαίσιο του ΟΗΕ ο οποίος, έχει αποδειχθεί, ότι είναι σε αυτά τα θέματα ένας αναξιόπιστος Οργανισμός που ελέγχεται ως επί το πλείστον από τον αμερικανικό παράγοντα. Εμείς τι κάνουμε όμως για προαγωγή και δη την προστασία των συμφερόντών μας; Είδετε μήπως την Ισπανία να πει: «θα διεθνοποιήσω το πρόβλημα με τους Βάσκους και θα επιδιώκω ψηφίσματα των Η.Ε. που να μου υπαγορεύουν εμένα του νόμιμου ισπανικού κράτους πώς θα επιλύσω το εσωτερικό αυτό θέμα, και θα καλώ τον Γεν. Γραμματέα του ΟΗΕ να μου προτείνει σχέδια επίλυσης ή να μου προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες και να έλθει να μπαίνει στο νοικοκυριό μου να κάνει τον «Μάστρο»; Ή μήπως ακούσατε κάποιον πρόεδρο της Γαλλίας να λέει: «θέλουμε μια Γαλλία ομόσπονδη ή πολυζωνική για τους Γάλλους, τους Αλσατούς, τους Βάσκους, τους Κορσικανούς, τους Βρετόνους, τους Άραβες, τους Αφρικανούς, τους Αρμενίους, τους Ορθόδοξους, τους Καθολικούς, τους Εβραίους, τους Λοραίνους…»; Το να θέλουμε να διεθνοποιήσουμε το κυπριακό και να ζητούμε την παρεμβολή των διπλωματών των Η.Ε. και διαφόρων χωρών, το μόνο που καταφέραμε είναι να έλθουν όλοι αυτοί να αλωνίζουν και να έχουν λόγο στο δικό μας νοικοκυριό, να συλλέγουν παράνομα κυπριακές αρχαιότητες (γνωστά τα παραδείγματα του παρελθόντος) και να υποβιβάζουμε με αυτό τον τρόπο το κύρος, την κυριαρχία και την φερεγγυότητα του νόμιμου κυπριακού κράτους. Ας κλείσουμε επιτέλους όλες αυτές τις θύρες εισδοχής του κάθε «άσχετου» και επεξεργαζομένου αλλότρια συμφέροντα, ας αναλάβει τις ευθύνες του το νόμιμο κυπριακό κράτος, όπου να ενσωματωθούν τάχιστα και οι Τουρκοκύπριοι, τώρα μάλιστα που επαναστάτησαν εναντίον της Τουρκίας, και να συγκληθεί άμεσα μια Συνταγματική Συνέλευση για την σύνταξη του μετεξελιγμένου συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παράλληλα να διεκδικούμε, με άμεση καθήλωση της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας, την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων, την επάνοδο όλου του πληθυσμού στις πατρογονικές του εστίες (Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων) και την επίλυση προβλημάτων, που παραμένουν ή και προκύπτουν ως αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής, μέσα από τις πρόνοιες του αναθεωρημένου συντάγματος ή και πρωτογενούς νομοθεσίας από την Βουλή, όπου θα επανέλθουν και οι Τουρκοκύπριοι, ακόμη και δευτερογενούς νομοθεσίας (υπουργικά διατάγματα κλπ). Οι συνθήκες για επάνοδο των Τουρκοκυπρίων στο νόμιμο κυπριακό κράτος έχουν ωριμάσει ιδιαίτερα αυτό το διάστημα που εξεγείρονται με παλλαϊκά συλλαλητήρια στα κατεχόμενα χωρίς να κρατούν ούτε μια σημαία της Τουρκίας ή του ψευδοκράτους και καταφέρονται εναντίον της πολιτικής της Τουρκίας, που τείνει να εξαλείψει τους Τουρκοκυπρίους και την κυπριακή πολιτισμική τους ταυτότητα. Οι συνθήκες έχουν ωριμάσει για επάνοδο στο νόμιμο κράτος και συνεργασία των δύο κοινοτήτων με επάνοδο στο σημείο που συγκρούσθηκαν το 1963.

Το 1963 και το 1974 δημιουργήθηκε μια αντισυνταγματική κατάσταση που δεν μπορεί να θεωρηθεί ως de jure και συνεπώς τα απότοκα και εκπηγάσματα αυτής της κατάστασης δεν μπορεί να θεωρούνται ούτε νόμιμα αλλά ούτε και αποδεκτά. Αυτό απεδείχθη και στην υπόθεση των Orams. Έτσι λοιπόν λειτουργεί και το εθνικό και το διεθνές δίκαιο. Και, αν είχαμε τον νου μας, το ΕΔΑΔ δεν θα τολμούσε να μιλήσει περί δικαιωμάτων του χρήστη (βλ. κατωτέρω). Συνεπώς, οι δύο κοινότητες οφείλουν, κατόπιν της πείρας των τόσων δεινών που υπέστησαν, να μονιάσουν και ομονοήσουν και συνεργαστούν, παίρνοντας το νήμα από εκεί που το άφησαν το 1963, αφού από το 1974 και μέχρι σήμερα ο αποκλεισμός των Τουρκοκυπρίων σε ένα γκέτο που έκανε η Τουρκία με τη χρήση στρατιωτικής βίας, δεν τους επέτρεπε να το πράξουν. Κηρύσσοντας και αρχίζοντας να ασκούν οι δύο κοινότητες, ενωμένες πλέον, τα κυριαρχικά τους δικαιώματα, αυτό σημαίνει άσκηση αυτοδιάθεσης. Η Τουρκία και άλλες Δυνάμεις και άλλα ξένα συμφέροντα δεν θα έχουν πια θέση στην Κύπρο. Σημειωτέον ότι οφείλουμε και εμείς το συντομότερο δυνατόν να αφήσουμε στις ελεύθερες περιοχές στην ΕΛΔΥΚ μόνον όσους στρατιώτες προβλέπονται από τις συμφωνίες του 1960 μέχρις ότου εφαρμοστεί το μετεξελιγμένο σύνταγμα που θα προβλέπει βεβαίως αποχώρηση και της ΤΟΥΡΔΥΚ και της ΕΛΔΥΚ. Παράλληλα πρέπει η Εθνική Φρουρά να στελεχωθεί μόνο με Κυπρίους αξιωματικούς και η οποία Εθνική Φρουρά, ως μη προβλεπομένη στο Σύνταγμα του 1960, με την εφαρμογή του μετεξελιγμένου συντάγματος θα πρέπει να διαλυθεί και το προσωπικό της να ενσωματωθεί στον Κυπριακό Στρατό που θα είναι μεικτός και από τις δύο κοινότητες της Κύπρου. Στρατός πρέπει να υπάρχει και στο μετεξελιγμένο κυπριακό κράτος. Είναι γελοίο μια χώρα να μην έχει στρατό, έστω για έκτακτες καταστάσεις, θεομηνίες και φυσικές καταστροφές, αλλά και για ισότιμη συμμετοχή στις στρατιωτικές δραστηριότητες της διεθνούς κοινότητας, αλλά ακόμη και για το αίσθημα ασφάλειας του λαού. Η Κύπρος πρέπει να ενταχθεί στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και στο ΝΑΤΟ που δεν έχει να κάνει τίποτα με το ΝΑΤΟ του 1974. Σημειωτέον ότι, εάν ο γυναικείος πληθυσμός ομιλεί ειλικρινώς περί ισότητας των δύο φύλων, οφείλει, όπως και στο Ισραήλ, να εντάσσεται στον στρατό και να κάνει θητεία, όπως και οι άνδρες.

6) Το νόμιμο κυπριακό κράτος, που είναι η διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία, υπάρχει και λειτουργεί ακόμη μέχρι σήμερα με βάση το Σύνταγμα του 1960. Πρέπει πρώτα εμείς οι ίδιοι να το λαμβάνουμε σοβαρά και υπεύθυνα υπ’ όψιν, να τύχει του πρέποντος σεβασμού και να χρησιμοποιηθεί προς όφελος της επίλυσης του «κυπριακού προβλήματος». Τουτ’ έστιν ΤΟ ΝΟΜΙΜΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ !

Ποίες είναι αυτές οι ευθύνες;

α) Αποκατάσταση του εν ισχύϊ Συντάγματος του 1960 εκεί και όπου εδέχθη πλήγματα, κατά το δυνατόν και όσον μπορεί τούτο να γίνει, λόγω του εγκλωβισμού των Τουρκοκυπρίων στα κατεχόμενα εδάφη σε ένα στρατοκρατούμενο γκέτο που δημιούργησε η Τουρκία για τους δικούς της εξόφθαλμους στόχους, τους οποίους από μόνοι τους τώρα αναδεικνύουν οι Τουρκοκύπριοι με τις μαζικές τους κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες σε συλλαλητήρια, αλλά και ξεκάθαρες πια δηλώσεις κάποιων ηγετών τους κατά της Τουρκίας. ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΑΥΤΟ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΩΝ ΓΙΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΟ ΝΟΜΙΜΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΜΗΧΑΝΟΣ ΘΕΑΤΗΣ, ωσάν και οι Τουρκοκύπριοι να μην είναι δικοί του πολίτες. Τώρα που έχουν σχεδόν εξαφανισθεί στα κατεχόμενα και η δημογραφική πλειονότητα εκεί είναι έποικοι από την Τουρκία, αποφάσισαν οι Τουρκοκύπριοι να μιλήσουν και καλά κάνουν βεβαίως, αλλά κάπως άργησαν. Έστω! Εμείς, ως μεγαλύτεροι αδελφοί και πλειοψηφούντες συνάνθρωποι στην πατρίδα μας, οφείλουμε να δείξουμε κατανόηση και αγάπη και να παράσχουμε άμεσα βοήθεια καλώντας τους σε επάνοδο στο νόμιμο κράτος και διάλυση του ψευδοκράτους. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με ένα παγκύπριο συλλαλητήριο, όπου θα συμμετάσχουν όλες οι κοινότητες, όπου θα εγκριθεί Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ, η αποκήρυξη του ψευδοκράτους, κατεδάφιση του τείχους της πράσινης γραμμής και άλλων οδοφραγμάτων και η επάνοδος στο νόμιμο κράτος και άμεση σύσταση και λειτουργία της Συνταγματικής Συνέλευσης για σύνταξη του μετεξελιγμένου συντάγματος.

β) Σημειωτέον ότι οφείλει η νόμιμη κυπριακή κυβέρνηση, αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που θα είναι στο πηδάλιο σε εκείνο το στάδιο, να κάνει διάγγελμα στο οποίο να καλεί τους Τουρκοκυπρίους να επανέλθουν στους κόλπους του νόμιμου κράτους και να τους καλέσει στις κινητοποιήσεις τους να ζητούν την απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής και των εποίκων. Ταυτόχρονα να εξαγγείλει σειρά μέτρων για την επάνοδο των Τουρκοκυπρίων στο νόμιμο κράτος, αφού ίσως προηγηθούν κάποιες αλλαγές του συντάγματος (θέμα που πρέπει να μελετηθεί από ειδικούς).

γ) Η αποκατάσταση του συντάγματος θα γίνει με προσπάθεια συμπλήρωσης των κενών θέσεων που πρέπει να κατέχονται από Τουρκοκύπριους. Μπορούν να αξιοποιηθούν προς τούτο μετριοπαθείς Τουρκοκύπριοι που ενστερνίζονται την ιδέα της επανένωσης κάτω από το νόμιμο κράτος και την παράλληλη εντατική δουλειά για την αναθεώρηση/μετεξέλιξη του συντάγματος μέσω Συνταγματικής Συνέλευσης.

δ) Σε ό,τι αφορά την θέση του Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας. Εάν το Σύνταγμα προνοεί ποιος τον αναπληροί εν τη αποχωρήσει του, τότε η αναπλήρωση να γίνει μέχρι και την λειτουργία του μετεξελιγμένου συντάγματος. Εάν τούτο δεν είναι δυνατόν, να διοργανωθούν εκλογές με την συμμετοχή, εκτός των λιγοστών Τουρκοκυπρίων που έμειναν στα κατεχόμενα, και των Τουρκοκυπρίων που έφυγαν στο εξωτερικό, για εκλογή του Τουρκοκύπριου Αντιπροέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εννοείται ότι, είτε αναπληρωτής Αντιπρόεδρος θα είναι, είτε εκλελεγμένος, θα υπογράψει ενόρκως ότι αποποιείται του δικαιώματος αρνησικυρίας, μέχρις ότου τούτο αποφασιστεί αν θα προνοείται στο μετεξελιγμένο σύνταγμα ή όχι.

ε) Με τον ίδιο τρόπο να γίνουν εκλογές για ανάδειξη των Τουρκοκυπρίων Βουλευτών στην Βουλή των Αντιπροσώπων. Να ενθαρρυνθεί η συγκρότηση μεικτών πολιτικών κομμάτων με την συμμετοχή και Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, όπως παλιά σε κάποια κόμματα και συντεχνίες υπήρχαν και Τουρκοκύπριοι.

ζ) Να προσλαμβάνονται και Τουρκοκύπριοι στην Δημόσια Υπηρεσία και στους Ημικρατικούς Οργανισμούς, όπως αυτοί, μετά το άνοιγμα της Πράσινης Γραμμής έρχονται και εργάζονται στις ελεύθερες περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας στον ιδιωτικό τομέα, σπουδάζουν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια ή και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στις ελεύθερες περιοχές.

η) Έστω και εκ των υστέρων, να ζητηθεί από όλους τους Τουρκοκύπριους, που μετά το άνοιγμα της Πράσινης Γραμμής, ζήτησαν και πήραν κυπριακή ταυτότητα και διαβατήριο, να καταθέσουν ενώπιον των Αρχών της Κυπριακής Δημοκρατίας τις ψευδοταυτότητες και ψευδοδιαβατήρια (διότι δεν μπορεί να το παίζουν διπλά !) και προσκομίσουν ενόρκους δηλώσεις ότι αποποιούνται και καταθέτουν τα ψευδοδιαβατήρια και ψευδοταυτότητες ή και άλλα ψευδοέγγραφα, ώστε να πάρουν την νόμιμη κυπριακή ταυτότητα και διαβατήριο και επανενσωματωθούν στις τάξεις των νομίμων πολιτών της Δημοκρατίας. Αξιοποίηση των ενόρκων αυτών δηλώσεων στις διακοινοτικές συνομιλίες ή και στις συζητήσεις στην Συνταγματική Συνέλευση ή και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ).

θ) Έστω και εκ των υστέρων, να ζητηθεί από όλους τους Τουρκοκύπριους, που μετά το άνοιγμα της Πράσινης Γραμμής, μεταβίβασαν ή και μεταβιβάζουν ακόμη στο Κτηματολόγιο στα παιδιά τους ή άλλα πρόσωπα, φυσικά ή νομικά, τις περιουσίες τους στις ελεύθερες ή τις κατεχόμενες περιοχές, να καταθέσουν ενώπιον των Αρχών της Κυπριακής Δημοκρατίας τους ψευδότιτλους ιδιοκτησίας ή και χρήσης ή και ενοικίασης ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα. Να προσκομίσουν δε ένορκες δηλώσεις με τις οποίες να αποποιούνται πάσης διεκδίκησης ή και άλλως πως ειπείν «δικαιώματος» επί των κατεχομένων ελληνοκυπριακών περιουσιών που κατέχουν και χρησιμοποιούν. Αξιοποίηση αυτών των ενόρκων δηλώσεων στο ΕΔΑΔ. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα τολμούσε το ΕΔΑΔ να βγάλει απόφαση όπου να θέτει το θέμα των δικαιωμάτων του χρήστη των ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα;

Ανακεφαλαιώνοντας

Το νόμιμο κυπριακό κράτος αναλαμβάνει τις ευθύνες του και αποκαθιστά τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων στο εν ισχύϊ Σύνταγμα του 1960. Η νόμιμη Κυπριακή Δημοκρατία κλείνει επιτέλους τις θύρες εισδοχής των επίδοξων εισηγητών λύσεων και νοικοκυρεύει το κράτος καθώς πρέπει και ως οφείλει έναντι όλων των νομίμων Κυπρίων πολιτών ως αυτό αναφέρεται πιο πάνω. Προσαγωγή της Τουρκίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα πολέμου και σε άλλα διεθνή δικαστήρια. Παράλληλη φραγή της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας προς την Ευρώπη μέχρι την απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων και αποκατάσταση με δικά της έξοδα των όσων καταστροφών και καταπατήσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων διέπραξε. Παράλληλη λειτουργία Συνταγματικής Συνέλευσης για την σύνταξη του μετεξελιγμένου συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

ΤΩΡΑ είναι η πλέον κατάλληλη στιγμή για αυτή την επανατοποθέτηση του κυπριακού. Τώρα που εξεγείρονται και οι Τουρκοκύπριοι εναντίον του αφανισμού τους από την Τουρκία και το λένε πλέον ξεκάθαρα. Οφείλει το Κυπριακό κράτος να τους προστατεύσει καλώντας τους στους κόλπους του. Οφείλει ο Ελληνοκύπριος Διαπραγματευτής να δηλώσει σαφώς στο τραπέζι των συνομιλιών, αφού δεν το έκανε από την αρχή, ότι αντί Διεθνούς Διάσκεψης, το μόνο που αποδεχόμαστε είναι η Συνταγματική Συνέλευση.

Με έντεκα «Όταν» βρίσκεις ένα έγκλημα εις βάρος των πολιτών

Δημοσιεύτηκε στον κυριακάτικο Φιλελεύθερο 19/1/2014

1.  Όταν έχεις δωρεάν ηλιακή ενέργεια μετατρέψιμη σε δωρεάν ηλεκτρική ενέργεια,

2. Όταν αυτό συμβαίνει στην Κύπρο με ηλιοφάνεια επί καθημερινής βάσεως ολόχρονα,

3. Όταν αντ’ αυτού οι διεφθαρμένοι πολιτικάντηδες που κατάντησαν τον τόπο σε αυτό το χάλι, δεν προχώρησαν και δεν προχωρούν ακόμη στην εκμετάλλευση αυτής της δωρεάν ενέργειας που μας δίνει ο Θεός και η Φύση,

4. Όταν χάριν της διατήρησης της αμαρτωλής ΑΗΚ, οι πολίτες αυτού του τόπου δεν έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να εγκαταστήσουν στα σπίτια και τις δουλειές τους την απαραίτητη φωτοβολταϊκή τεχνολογία για να έχουν αυτό το δωρεάν ευεργέτημα, αυτό το θείο δώρο,

5. Όταν αντ’ αυτού οι Κύπριοι Πολίτες έχουν γδαρθεί κανονικά πληρώνοντας το ακριβότερο ρεύμα πανευρωπαϊκά και ίσως παγκοσμίως,

6. Όταν, ως συνεπακόλουθο ενός «κανονικού ξηπετσίσματος» των Πολιτών, μία ελίτ υπαλλήλων που στελεχώνουν την ΑΗΚ, «τσακρούν» μισθούς και ωφελήματα, που ούτε κατά φαντασίαν ο απλός Πολίτης δεν μπορεί να συλλάβει και περισσεύουν και πολλά εκατομμύρια για το αδηφάγο κράτος στο χείλος της χρεοκοπίας και εν μέσω κρίσης και υποδούλωσης στην ΤΡΟΪΚΑ,

7. Όταν αυτή η ελίτ αφέθηκε από τους εκάστοτε κομματικούς κυβερνώντες, αλλά και τα εκάστοτε διεφθαρμένα κομματικοποιημένα Διοικητικά Συμβούλια της ΑΗΚ, να κατακλυσθεί από τον ιόν του νεποτισμού και της κομματοκρατίας, όπως και στο ΡΙΚ, στην ΑΤΗΚ και πανταχού αλλού κατά το μείζον ή έλαττον,

8. Όταν αφελώς ή και για εκ προθέσεως παραπλάνηση, κοινώς «ράντισμα στάχτης στα μάτια», οι εκάστοτε κυβερνώντες και κάποιοι άλλοι, που, ελλείψει αναστήματος και νοητικής εμβέλειας, υποδουλώνουν εαυτούς εντός των κομμάτων, διότι μόνον έτσι μπορούν να «προκόψουν» εις βάρος των ακομμάτιστων Πολιτών, εμφαινόμενοι δε από τηλεοράσεως, κοκορεύονται ότι τάχα η ΑΗΚ και η ΑΤΗΚ είναι κερδοφόροι οργανισμοί, που αποφέρουν πολλά εκατομμύρια κατ’ έτος στο κράτος, χωρίς να έχουν τα κότσια και την τόλμην και την ειλικρίνεια να πουν ξεκάθαρα ότι αυτά τα δήθεν κέρδη εκατομμυρίων είναι απότοκο μιας παράνομης και αηθούς λεηλασίας της τσέπης των Κυπρίων Πολιτών και συνεπώς «κλεψιάς»,

9. Όταν για χάριν αυτής της αμαρτωλής ΑΗΚ των προνομιούχων κομματικοποιημένων νεποστιστών υπαλλήλων της με παχυλούς μισθούς και συντάξεις και αφάνταστα άλλα ωφελήματα, θυσιάζονται οι υπόλοιποι Κύπριοι Πολίτες, γιατί πρέπει δήθεν να περισωθεί και να εξακολουθήσει να υπάρχει η ΑΗΚ, ενώ θα έπρεπε να είχε μετατραπεί σε ένα φορέα με ελάχιστο προσωπικό που να διαχειρίζεται απλώς το ηλεκτρικό ρεύμα που θα φθάνει εκεί από τα φωτοβολταϊκά των σπιτιών, πολυκατοικιών, εργοστασίων και άλλων υποστατικών ανά τον κυπριακόν χώρον,

10.  Όταν μετά το τραγικό έγκλημα στο Μαρί τον Ιούλιο του 2011, που συνέτεινε να ακριβώσει το ηλεκτρικό ρεύμα ακόμη περισσότερο, ο κύριος υπεύθυνος δεν έχει καν παραπεμφθεί σε δίκη με την απαράδεκτη κάλυψη του τότε Γενικού Εισαγγελέα,

11. Όταν αμέσως μετά, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου, ειδήμων επί του αντικειμένου, πρότεινε φωτοβολταϊκό πάρκο 5 συνεχόμενων ή όχι τετραγωνικών χιλιομέτρων, για κάλυψη όλων των αναγκών της Κύπρου σε ηλεκτρικό ρεύμα, και οι μέχρι σήμερα κυβερνώντες κωφεύουν και περί άλλων τυρβάζουσιν,

Ε ΤΟΤΕ ΛΟΙΠΟΝ μιλούμε για μια ασύγγνωστου μεγέθους αμέλεια, ανευθυνότητα και ολιγωρία η οποία οδηγεί σε ένα συνεχιζόμενο έγκλημα τεραστίων διαστάσεων κατά του κυπριακού λαού, που θα μπορούσε να ονομαστεί και εσχάτη προδοσία:

Να μπορούμε να έχουμε δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά το σύστημα και το κατεστημένο του (τα αμαρτωλά πολιτικά κόμματα και τα διαπλεκόμενα οικονομικά συμφέροντα) να μην υλοποιούν αυτή την δυνατότητα, γιατί τους συμφέρει να έχει το κράτος μια παχυλή προβατίνα, που ακούει στο όνομα ΑΗΚ και να την αρμέγουν. Να αρμέγουν δηλαδή τα όσα παχυλά η προβατίνα κατακλέβει από τους πολίτες.

Κύριε Γενικέ Εισαγγελέα, μήπως μπορεί να πάνε μέσα όλοι αυτοί οι επιτήδειοι που έχουν δουλώσει τους Πολίτες και τους κατακλέβουν; Μπορεί το κράτος να είναι κλεπταποδόχος ή αποδέκτης χρήματος που είναι προϊόν παράνομης εκμετάλλευσης των Πολιτών;

Ποινικοποίηση της απόσπασης ψήφων με ψευδείς παραστάσεις

Δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο στις …. Σεπτ. 2012

Στην συνέχεια των προηγούμενων άρθρων μου για μια καλύτερη δημοκρατία (Φιλελεύθερος, ένθετο Πολιτική, 21/12/2003, σ. 22-23, 11/1/2004, σ. 23 και 18/1/2004, σ. 22) και ιδιαίτερα του άρθρου μου για ένα είδος σύγχρονου «εξωστρακισμού» πολιτικών προσώπων (βλ. Φιλελεύθερος 8/1/2012, σ. 55), προτείνω και την παρούσα συμβολή σε ό,τι αφορά την εξυγίανση του πολιτικού βίου, καθώς και της ηθικής και ποινικής του οριοθέτησης. Χωρίς να ξεχνούμε ότι και η οριζόντια ψηφοφορία είναι επίσης σημαντικό βήμα για την βελτίωση της δημοκρατίας, όμως δεν συμφέρει στα κόμματα, γι’ αυτό κάποτε ο αείμνηστος Φρίξος Πετρίδης είχε δηλώσει ότι ζούμε σε δικτατορία πέντε κομμάτων. Μήπως θυμάται κανείς πότε και γιατί το είπε;

Η εντιμότητα και η άρτια ηθική εκ μέρους του πολιτικού ή όποιουδήποτε άλλου πολίτη, που επιθυμεί να εκλεγεί σε όποιαδήποτε θέση, είναι εκ των ων ουκ άνευ προαπαιτούμενον. O Αριστοτέλης θεωρεί την πολιτική ως τον υπέρτατο σκοπό και για να είναι κάποιος άξιος της πρέπει να είναι ενάρετος.

Η απόσπαση ψήφων με ψευδείς παραστάσεις κατά την διάρκεια των προεκλογικών περιόδων και εκστρατειών, πρέπει να ποινικοποιηθεί και να είναι κολάσιμη. Υποσχέσεις και άλλες ωραιολογίες ή και ρουσφετολογίες με στόχο την απόσπαση της ψήφου των πολιτών και την αναρρίχηση με κάθε αθέμιτο τρόπο στην εξουσία (εκτελεστική, νομοθετική, Αρχές τοπικής αυτοδιοίκησης, Διοικητικά Συμβούλια κλπ), πρέπει να ποινικοποιηθούν εφόσον μετεκλογικά θα αποδειχθεί ότι δεν ευσταθούσαν ή και ήσαν ψευδείς παραστάσεις ή και πράξεις ή και ενέργειες που αποσκοπούσαν στην απόσπαση ψήφων και εκ των υστέρων δεν υλοποιήθηκαν. Σημειωτέον ότι και η ανώτατη Δικαστική Εξουσία θα έπρεπε να ψηφίζεται από τον λαό, όπως και οι λεγόμενοι «ανεξάρτητοι αξιωματούχοι» του κράτους (Γεν. Εισαγγελέας, Γεν. Ελεχτής, διάφοροι Επίπτροποι και άλλοι), ώστε να είναι όντως ανεξάρτητοι αντλώντας απ’ ευθείας την εξουσία τους από την ψήφο του λαού και όχι από διορισμό της εκτελεστικής ή νομοθετικής εξουσίας, ώστε να υπάρχει σαφέστατη και εμπράγματη διάκριση εξουσιών και να εξαλείφεται η αλληλοεξάρτηση ή και το αμοιβαίο συμφέρον ή και ώφελος.

Θα πρέπει λοιπόν να τροποποιηθεί αφ’ ενός ο ποινικός κώδικας και αφ’ ετέρου ο εκλογικός νόμος και να εγκαθιδρυθεί ένα σύστημα που να υποχρεώνει τον όποιοδήποτε ζητά την ψήφο του λαού ή μιας γενικής συνέλευσης οργανισμού να καταθέτει γραπτώς και ενυπογράφως (ίσως και με ένορκο δήλωση) τις προεκλογικές του υποσχέσεις και γενικό προεκλογικό πρόγραμμα στον Έφορο Εκλογών ή αν πρόκειται για οργανισμό ή εταιρεία, στους αντίστοιχους εφόρους του κράτους και στην συνέχεια να το δημοσιοποιεί στους ψηφοφόρους. Το σύστημα αυτό θα προβλέπει και μετεκλογικό μηχανισμό ελέγχου που θα λειτουργεί είτε κατόπιν καταγγελίας κάποιου ενδιαφερομένου πολίτη ή και αυτεπάγγελτα από τους ιθύνοντες του μηχανισμού ελέγχου. Οσάκις αποδεικνύεται μέσω ειδικής διαδικασίας που θα προβλέπει ο νόμος, ότι ο εκλεγείς δεν τήρησε κατά την διάρκεια της θητείας του τα ενυπόγραφα υπεσχημένα του, η υπόθεση να άγεται ενώπιον της δικαιοσύνης και να επιβάλλεται η προβλεπομένη από τον νόμο ποινή ή ποινές. Εάν ο καταδικαζόμενος εκτίει ακόμη την θητεία του, να εκπίπτει του αξιώματός του.

Η εξασφάλιση της προαναφερθείσης άρτιας ηθικής εκ μέρους των πολιτικών ή άλλων ατόμων που επιθυμούν να εκλεγούν κάπου, θα μπορούσε να γίνει μέσω της ποινικοποίησης των ψευδών παραστάσεων, ψευδών δηλώσεων και υποσχέσεων κατά τις προεκλογικές περιόδους ή και σε όποιαδήποτε άλλη διαδικασία που αποσκοπεί να πείσει οποιουσδήποτε ψηφοφόρους να ψηφίσουν κάποιο ή κάποια άτομα.

Θα πρέπει προς τούτο να αναληφθεί πρωτοβουλία από την ίδια την νομοθετική ή την εκτελεστική εξουσία ή τον Γενικό Εισαγγελέα, ώστε να τροποποιηθεί και εμπλουτισθεί κατάλληλα ο Ποινικός Κώδικας εκεί και όπου προβλέπει για την καταδίκη των ψευδών παραστάσεων και να προστεθεί ειδικό άρθρο για την ποινικοποίηση της απόσπασης ψήφων σε εκλογική περίοδο και διαδικασία με ψευδείς παραστάσεις ή και υποσχέσεις ή και πελατειακά ανταλλάγματα.Τροποποίηση και προσθήκη θα πρέπει να γίνει, ως προανεφέρθη και στον εκλογικό νόμο.

Ελπίζουμε ότι οι αρμόδιοι αλλά και υπεύθυνοι να προωθήσουν την πιο πάνω πρόταση, θα αναλάβουν τις ευθύνες τους συνειδητοποιώντας ότι οι καιροί έχουν αλλάξει, οι πολίτες είναι κουρασμένοι και αγανακτισμένοι με τους μέχρι σήμερα χειρισμούς και νοοτροπίες των παραδοσιακών μας κομμάτων και πολιτικών, τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ανά τον κόσμον γενικότερα, που έχουν φέρει τον δυτικό κυρίως κόσμο σε αυτό το χάος της λεγόμενης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Απότοκα βεβαίως όλα αυτά της ατέλειας του ανθρώπου και της πνευματικής κρίσης που διέρχεται η ανθρωπότης. Ο κομμουνισμός έπεσε. Τώρα παίρνει σειρά ο καπιταλισμός και το σύστημα του άκρατου καταναλωτισμού και της αχαλίνωτης φιλελευθεροποίησης. Η μεγάλη πρόκληση για την ανθρωπότητα σε αυτούς τους δύσκολους μεταβατικούς καιρούς είναι η εξεύρεση της σύνθεσης και της χρυσής τομής των δύο αποτυχημένων ακραίων συστημάτων καπιταλισμού και κομμουνισμού, κρατώντας μόνο τα θετικά τους στοιχεία και εμπλουτίζοντάς τα με νέες ιδέες που να έχουν υγιείς πνευματικές και ηθικές βάσεις. Για να επιτύχουμε αυτό τον στόχο, πρέπει σταθερά να προχωρήσει η ανθρωπότης σε τομές που θα αλλάξουν άρδην τον πολιτικό και πολιτειακό βίο και γίγνεσθαι.

Και Πρόεδρος και Συνομιλητής δεν γίνεται !

Δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο …….Φεβρουαρίου, 2012

Το θεωρώ αυταπόδεικτο και θέμα κοινής λογικής. Διερωτώμαι γιατί έπρεπε να φθάσουμε σε αυτά τα αδιέξοδα για να αρχίσουν οι πολιτικοί μας να το αντιλαμβάνονται. Λέγουν, εκείνοι που έχουν οδηγήσει το κυπριακό σε αυτά τα μονοπάτια με κίνδυνο πλήρους τουρκοποίησης της Κύπρου, ότι στην διεθνή διάσκεψη που θα κλείσει το κυπριακό θα εκπροσωπηθεί και η Κυπριακή Δημοκρατία.

Ποιος θα την εκπροσωπήσει κύριοι, αφού οι εκάστοτε Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας εμφανίζονται και ως Αρχηγοί της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας και ως Συνομιλητές; Μήπως θα πάει ο πρόεδρος στην διεθνή ή πολυμερή διάσκεψη με δύο προσωπεία: εκείνο του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και εκείνο του εκπροσώπου των Ελληνοκυπρίων; Πού και πώς θα φορεί το ένα ή το άλλο στην διάσκεψη; Ας απαντήσουν λοιπόν αυτοί που οδήγησαν το κυπριακό εδώ και μισό αιώνα σε αυτά τα χάλια, με ενδεχόμενο μιας νέας λύσης που θα διαλυθεί και πάλιν, όπως και το 1963 και με κίνδυνο αυτή την φορά να μην μπορέσουμε να κρατήσουμε στα χέρια μας το νόμιμο κυπριακό κράτος και με το ενδεχόμενο προέλασης της Τουρκίας σε όλη την Κύπρο και προσφυγοποίησής μας εκτός Κύπρου πλέον. Όσοι σε αυτό τον τόπο δεν κατάλαβαν ακόμη ότι η Τουρκία περιμένει την επόμενη ευκαιρία για να καταλάβει όλη την Κύπρο, ας μου επιτραπεί να πω ότι πάσχουν από φοβερή αφέλεια. Με το ενδεχόμενο επίσης, μέσα στο χάος μιας νέας σπασμένης λύσης, να μην υπάρχει πλέον διεθνώς ανεγνωρισμένο κυπριακό κράτος και οι γύπες της υφηλίου, που άρχισαν ήδη να οσφραίνονται το φυσικό αέριο και από κάτω το πετρέλαιο, να εγκαθιδρύσουν, απόντος ενός κυπριακού κράτους, ένα ουδέτερο καθεστώς στο νησί, που να τους επιτρέπει να συνεκμεταλλεύονται ανενόχλητοι τον φυσικό μας πλούτο. Με το πρόσχημα ότι εν τω μεταξύ γίνονται συνομιλίες επίλυσης του κυπριακού, αλλά η ρευστότης θα διαιωνίζεται όπως και μέχρι σήμερα και η ελληνικότης της νήσου της Αφροδίτης θα χαθεί μια για πάντα μέσα από μια δημογραφική αλλοίωση που είναι ήδη αισθητή. Καημένη Αφροδίτη, ξέρεις να επιδεικνύεις τα κάλλη και τα φυσικά σου πλούτη, είσαι όμως αδύναμη να τα προφυλάξεις και να προασπίσεις τα συμφέροντά σου. Όπως και την Εποχή του Χαλκού πριν μερικές χιλιετίες, όρμησαν εδώ όλοι οι δυνατοί της περιοχής να εκμεταλλευτούν αυτό τον φυσικό σου πλούτο, τον χαλκό, πολύ σημαντικό τότε. Είμαστε ένα τριχοτομημένο κράτος χωρίς στόλο και χωρίς αεροπορία! Λαός χωρίς στρατιωτική παράδοση. Τουλάχιστον ας έχουμε οξύνοια, τον νου μας τετρακόσια που λέμε.

Πολλοί πολίτες μέχρι σήμερα υποστηρίξαμε ότι ναι μεν το Σύνταγμα προβλέπει την εκλογή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας από την ελληνοκυπριακή κοινότητα, όμως δεν νομιμοποιείται, ο εκάστοτε πρόεδρος, μετά την ορκωμοσία του ενώπιον της Βουλής (όπου και τα κενά έδρανα των Τουρκοκυπρίων) ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και όλου του κυπριακού λαού, να συμπεριφέρεται και πράττει και ως αρχηγός των Ελληνοκυπρίων και ως συνομιλητής εκ μέρους των Ελληνοκυπρίων στην διαδικασία επίλυσης του κυπριακού. Δεν νομιμοποιείται ο εκάστοτε πρόεδρος να ορκίζεται ενώπιον της Βουλής πίστην και τήρηση του Συντάγματος και από την άλλη να συνομιλεί για αντικατάστασή του και εγκαθίδρυση δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας και τα συναφή ανήκουστα. Τι έχει να πει επί τούτου ο Γενικός Εισαγγελέας;

Γι’ αυτό, όπως πλειστάκις τόνισα, πρέπει επιτέλους το νόμιμο κυπριακό κράτος, το οποίο από το 1963 κρατούν στα χέρια τους μόνο οι Ελληνοκύπριοι, να συμπεριφέρεται και πράττει ως το νόμιμο κράτος όλου του κυπριακού λαού, να αποκαταστήσει εκεί και όπου και στον βαθμό που μπορεί το Σύνταγμα του 1960 και να ενεργήσει ώστε μια Συνταγματική Συνέλευση (ή κατ’ άλλους Συντακτική Συνέλευση) να γράψει κάτω το νέο μετεξελιγμένο Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ας απλοποιήσουμε στο νού μας και στην πράξη το κυπριακό. Επίλυση του κυπριακού δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σύνταξη του νέου μετεξελιγμένου συντάγματος. Αυτό σημαίνει την αυτοδιάθεση του λαού μας, ο οποίος θα οραματιστεί και γράψει διά των εκπροσώπων του το νέο σύνταγμα το οποίο και θα τεθεί σε δημοψήφισμα. Η τελική διακήρυξη της Συνέλευσης αυτής, μεταξύ άλλων, θα αποκηρύττει και απεμπολεί τις συνθήκες εγγύησης του 1960, οι οποίες μόνο κακό προκάλεσαν, θα αποκηρύττει τις συμφωνίες περί ύπαρξης βρετανικών βάσεων και θα διακηρύσσει την αυτοδιάθεση ολόκληρου του κυπριακού λαού και  της γεωγραφικής του επικράτειας και την λειτουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας με βάση το νέο μετεξελιγμένο σύνταγμα.

Λέγουν ότι θα επιλύσουν το κυπριακό με την υπογραφή μιας συμφωνίας. Μα πώς αυτή η συμφωνία θα λειτουργήσει χωρίς αντίστοιχες συνταγματικές και άλλες νομοθετικές ρυθμίσεις; Ή μήπως η εν λόγω συμφωνία θα επέχει θέσιν Συντάγματος; Συνεπώς είναι καλύτερα η λύση να συνταχθεί απ’ ευθείας ως το νέο μετεξελιγμένο σύνταγμα που θα έχει ως πρόνοιές του όλες τις πτυχές επίλυσης του κυπριακού; Αυτό βεβαίως είναι έργο μιας Συνταγματικής Συνέλευσης και όχι δύο εκπροσώπων των χριστιανών και μουσουλμάνων Κυπρίων. Γιατί πρόκειται για ένα λαό, το έχει αποδείξει εξ άλλου και η έρευνα επί του DNA. Πρέπει επιτέλους οι αδελφοί μας, λεγόμενοι «Τουρκοκύπριοι» να παραδεχθούν τις διαχρονικές ιστορικές και πολιτισμικές πραγματικότητες του κυπριακού χώρου, ότι δηλαδή είναι στην πλειοψηφία τους εξισλαμισθέντες Κύπριοι (κατά μία φίλη από την Γαληνόπορνη «Ρωμιοί»). Παράλληλα θα πρέπει και οι λεγόμενοι «Ελληνοκύπριοι» να απεξαρτηθούν από το σύγχρονο ελλαδικό κράτος, που με τα ανέκαθεν αρνητικά του δεδομένα, καταστρέφει και συρρικνώνει σιγά αλλά σταθερά τον οικουμενικό Ελληνισμό. Ο Ελληνισμός, ουδέποτε υπήρξε ή και λειτούργησε στην ιστορία του ως μία ενιαία κρατική οντότητα.

Θα ήταν ευχής έργο να προβληματίσουν αυτές οι σκέψεις τους πολιτικούς μας. Να αναλογιστούν τις ευθύνες τους σε μια λύση ως εκβάν των «διακοινοτικών συνομιλιών» που σίγουρα θα καταρρεύσει. Αντίθετα μια λύση που θα είναι το νέο μετεξελιγμένο σύνταγμα ως εκβάν της προαναφερθείσης Συνταγματικής Συνέλευσης, θα μπορεί να είναι λειτουργήσιμη και βιώσιμη.

Ο εξοστρακισμός πολιτικών προσώπων

Δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο, Κυριακή 8/1/2012, σελ. 55

H έννοια, εμπέδωση και εφαρμογή της δημοκρατίας ποικίλει από την γένεση και εξάσκησή της στην αρχαία Aθήνα, αρχαία Pώμη, αναγεννησιακή Iταλία, τον 19ο αιώνα στην Ευρώπη. Η σημερινή δημοκρατία διαφέρει και εξελίσσεται αναλόγως με το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η ανθρωπότης και ένας έκαστος λαός και κράτος.

Ο λαός πρέπει να είναι ο κύριος φορέας του δημοκρατικού γίγνεσθαι. H τελειότητα αυτού του γίγνεσθαι εξαρτάται από διάφορες πρϋποθέσεις, κυρίως από την παιδεία του λαού. Συνεπώς, το επίπεδο και η εμβάθυνση της δημοκρατίας, οι μηχανισμοί της, οι τρόποι λειτουργίας της και η εφαρμογή τους, εξαρτώνται άμεσα από την γενικότερη υποδομή, τις καταβολές, προβλήματα και ανάγκες ενός λαού. Επίσης από τον προβληματισμό, το κριτικό πνεύμα, την συνειδητότητα και ευαισθητοποίηση του λαού.

Προκεχωρημένου τύπου δημοκρατία θα έχουμε όταν ο λαός είναι αρκούντως ώριμος, ώστε ανά πάσα στιγμή να μην αφίνει να καταχρώνται της εξουσίας άτομα που δεν αντιστοιχούν στις πεποιθήσεις του και δεν εκπληρούν εκείνο για το οποίο εξελέγησαν από τον λαό ή και διορίσθησαν από τους εκλεγέντες. Aυτό βεβαίως εξυπακούει ένα λαό που δεν είναι παθητικός και έχει την ιδιότητα της συσπείρωσης και αντίδρασης με τρόπον ώστε να απομακρύνει από την εξουσία τους φθαρέντες φορείς της εξουσίας και των θεσμών. Είναι υπέροχο να λέμε ότι ο σεβασμός των θεσμών πρέπει να είναι αξίωμα. Τι γίνεται όμως όταν τα άτομα που στελεγχώνουν και λειτουργούν τους θεσμούς δεν έχουν το πρέπον κύρος, νοημοσύνη, τόλμη ή έχουν υποστεί διαφθορά και δεκασμό και χάσει το κριτήριο της αντικειμενικότητας και οι πράξεις, ενέργειες ή και αποφάσεις τους δεν εμπνέουν το περί δικαίου αίσθημα στον λαό;

Οι θεσμοί λειτουργούνται από τους ανθρώπους, που είναι ατελείς και με κλίση προς διαφθοράν και οι οποίοι τα «αλλότρια εξ ιδίων κρίνουσιν» ή και «περί παντός άλλου τιρβάζουσιν παρά περί των πρεπόντων». Άρα, σε περίπτωση διαφθοράς και δεκασμού των ανθρώπων που στελεγχώνουν και είναι οι φορείς των θεσμών, εάν προβάλλουμε το πρόσχημα του σεβασμού των θεσμών, που σε μια ιδανική κατάσταση, ναι έτσι πρέπει να είναι, ερχόμαστε να δεχθούμε θεσμούς που έχουν διαφθαρεί και συνεπώς όλο το σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει πρεπόντως και προς αντικειμενικόν ώφελος του κοινωνικού συνόλου. Τι γίνεται λοιπόν; Θα ανεχόμεθα την διαφθοράν των λειτουργών των θεσμών με το πρόσχημα ότι σεβόμεθα τους θεσμούς; Γελοία πράγματα!

Το ίδιο συμβαίνει και με τους πολιτικούς και όσους ασχολούνται με τα κοινά. Tο φαινόμενο της πελατειακής σχέσης μεταξύ κομμάτων και ψηφοφόρων αποτελεί πραγματικά την μάστιγα της μη εμπέδωσης μιας ορθής και υψηλού επιπέδου Δημοκρατίας, όπως και η έλλειψη του δικαιώματος οριζόντιας ψηφοφορίας και άλλα κενά.

Πώς όμως θα μπορούσε να επέλθει μια εξυγείανση και κάθαρση στο επίπεδο των πολιτικών αρχηγών και γενικά όσων ασχολούνται με τα της πόλης, κατά τα αρχαία ελληνικά πρότυπα, και είναι συνεπώς πολιτικοί και όχι ιδιώτες;

Μήπως λοιπόν πρέπει να επανέλθουμε στον θεσμό του εξοστρακισμού, όπως αυτός εξασκείτο ως ένα μείζον αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα στην κλασική αθηναϊκή δημοκρατία; Ή μήπως, εμπνεόμενοι από τον εξοστρακισμό, μπορούμε να εγκαθιδρύσουμε ένα παρόμοιο θεσμό αλλά χωρίς εξορία; Ένα νόμο με τίτλο «Ο περί αργίας πολιτικών και άλλων δημοσίων προσώπων νόμος», που θα δίνει το δικαίωμα στον λαό σε τακτά χρονικά διαστήματα να ψηφίζει κατά πόσον θα θέσει σε αργία πολιτικά και άλλα δημόσια πρόσωπα. Στην σημερινή εποχή βεβαίως δεν υπάρχει ανάγκη της εξορίας. Ο καταψηφιζόμενος θα περιπίπτει σε ένα είδος «πολιτικής αργίας», δηλαδή το άτομο που θα καταψηφίζεται με ένα ποσοστό ψήφων που θα καθορίζει ο νόμος, να χάνει το δικαίωμα του ψηφίζεσθαι και να διατηρεί μόνον εκείνον του ψηφίζειν. Είναι αποδεκτό ότι οι θεσμοί της δημοκρατίας στερούν την ελευθερία κάποιων πολιτών και τους κλείνουν στην φυλακή ώστε να μην είναι επικίνδυνοι για τους υπόλοιπους πολίτες. Γιατί να μην στερούνται του δικαιώματος του ψηφίζεσθαι τα πρόσωπα που κρίνει ο λαός με την ψήφο του ότι είναι επικίνδυνα να τον κυβερνούν ή να διαχειρίζονται τα του δημοσίου;

Ο κατάλογος αυτών των προσώπων πρέπει να περιλαμβάνει τους εκάστοτε αρχηγούς κομμάτων, πρόεδρο της Δημοκρατίας, υπουργούς, βουλευτές, δικαστές, δημάρχους, κοινοτάρχες και τα μέλη των Συμβουλίων τους, ανεξάρτητους αξιωματούχους όπως ο γενικός εισαγγελέας, επίτροπος διοίκησης και λοιποί επίτροποι, ο γενικός ελεγχτής, οι προέδροι και τα μέλη συμβουλίων ημικρατικών και άλλων οργανισμών, υψηλόβαθμοι στον κρατικό μηχανισμό και άλλοι. Ο εν λόγω νόμος πρέπει να δίνει το δικαίωμα στον πολίτη, εκτός από τα προαναφερθέντα άτομα, να προσθέτει στο ψηφοδέλτιο άλλα άτομα που ασχολούνται με τα κοινά και που κρίνει ακατάλληλα και επικίνδυνα για το δημόσιο συμφέρον. Εννοείται ότι θα καθορίζει ο νόμος ένα ποσοστό ψήφων που θα απαιτείται για να τεθεί ένα άτομο σε αργία, δηλαδή θα χάνει το δικαίωμα του ψηφίζεσθαι για μερικά χρόνια, ίσως και για πάντα σε περίπτωση πολύ ύψηλού ποσοστού ψήφων, όπως αυτό θα καθορίζεται στον νόμο.

Η ίαση των φαινομένων που κατατρύχουν τις σύγχρονες δημοκρατίες, θα μπορούσε να γίνει πραγματικότης μέσα από την επεξεργασία και εφαρμογή μιας τέτοιας νομοθεσίας, που, αντί να εξορίζει, όπως στην αρχαία Αθήνα, να θέτει σε κατάσταση αργίας ένα δημόσιο άτομο.

Πρέπει να δοθεί το δικαίωμα στον λαό να θέτει άτομα εκτός πολιτικής σκηνής και διαχείρισης των κοινών, όταν, κατά την κρίση του, έχουν βλάψει το κοινόν συμφέρον και εκείνο της ίδιας της πολιτείας και των θεσμών της με την εμπλοκή τους στην πολιτική και δη με την εκλογή ή και διορισμό τους σε πολιτειακό αξίωμα και το οποίον κατά την έμψηφον κρίσιν του λαού θα έχουν εξασκήσει ενάντια στο δημόσιον συμφέρον. «Ο Περί Αργίας Πολιτικών και Δημοσίων Προσώπων Νόμος». Κάπως έτσι πρέπει να είναι ο τίτλος του νόμου. Ποιός βουλευτής ή πολιτικό κόμμα ή κυβέρνηση ή γενικός εισαγγελέας θα τολμήσει να προωθήσει στην Βουλή ένα τέτοιο νομοσχέδιο;

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 28/5/2013:  Η καταδίκη πολιτικών προσώπων από δικαστήριο που διατάσσει την στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων για ένα χρονικό διάστημα συνέβη για παράδειγμα στην περίπτωση της Γαλλίδας βουλευτού του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος, Sylvie Andrié, που καταδικάστηκε το 2008 από δικαστήριο της Μασσαλίας για διασπάθιση δημοσίου χρήματος σε φυλάκιση τριών ετών (τα δύο με αναστολή) και της επιβλήθηκε παράλληλα στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για πέντε χρόνια και πρόστιμο 100 χιλιάδων ευρώ.

Σχέδιο Ανάν – Αν ήσαν ειλικρινείς μαζί μας, τότε …

Δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο, 24/01/2005

Oι εμπνευστές και κατασκευαστές του σχεδίου Aνάν, αν ήσαν ειλικρινείς και απέβλεπαν στο συμφέρον της Kύπρου και όχι στην οριστική κατάργηση της Kυπριακής Δημοκρατίας και στην εγκαθίδρυση δύο κρατών,  όφειλαν να έβαζαν την πιο κάτω αναλυομένη βασική πρόνοια στο σχέδιο Aνάν, που ίσως να καθησύχαζε πολλούς Kυπρίους και να ψήφιζαν ναι αντί όχι. Aυτή η βασική πρόνοια, που πρέπει να υπάρχει σε οποιαδήποτε συμφωνημένη μεταξύ των δύο κοινοτήτων λύση, είτε αυτή είναι ένα τροποποιημένο  σχέδιο Aνάν ή τροποποιήσεις στο σύνταγμα του 1960 ή άλλο σχέδιο, είναι η ακόλουθη και ας την προσέξουν όλοι οι εμπλεκόμενοι στη λύση του κυπριακού:

ΠPONOIA METABATIKHΣ ΠEPIOΔOY ΔYO XPONΩN Ή AΛΛOY ΛOΓIKOY ΔIAΣTHMATOΣ ΓIA YΛOΠOIHΣH TΩN OΣΩN ΠPOBΛEΠEI H ΛYΣH KAI AMEΣΩΣ META NA YΠOΓPAΦEI KAI ΛEITOYPΓHΣEI EΠIΣHMA H ΣYMΦΩNIA:

1. Στο πέρας μιας ορθής διαδικασίας συνομιλιών και χωρίς επιδιαιτησία το πακέτο της λύσης θα τελειοποιηθεί και από γλωσσικής πλευράς ως δοκίμιο γραπτού κειμένου.
2. Aντί της επιδιαιτησίας σε θέματα που δεν λύνονται στις συνομιλίες, θα μπορούσε να ληφθεί υπ’ όψιν και η άποψη του λαού με δημοψηφίσματα σε μια σειρά θεμάτων για τα οποία θα ζητείται από τον λαό να επιλέξει εναλλακτικές λύσεις που θα τεθούν ενώπιόν του προς επιλογήν.
3. Aφ’ ης στιγμής το πακέτο λύσης θα είναι έτοιμο υπό μορφή δοκιμίου κειμένου (text proof) θα δοθεί σε διεθνούς κύρους ακαδημαϊκούς ειδικοτήτων όπως συνταγματολογία, διεθνολογία, διοικητικό δίκαιο, ευρωπαϊκό δίκαιο, εμπορικό δίκαιο, κοινωνική ψυχολογία, οικονομολογία, κ. ά., ώστε να γνωμοδοτήσουν επί του δοκιμίου κειμένου της λύσης. Oι παρατηρήσεις και εισηγήσεις τους να αποτελέσουν εκ νέου το αντικείμενο νέων σύντομων συνομιλιών για περαιτέρω βελτίωση του κειμένου λύσης στην παρουσία των ειδημόνων αυτών.
4. Στην συνέχεια το τελικό πλέον κείμενο του πακέτου λύσης θα τεθεί προς έγκριση σε δημοψηφίσματα ή σε ενιαίο κοινό δημοψήφισμα ολόκληρου του κυπριακού λαού.
5. Aκολούθως θα τεθεί σε ισχύ η πρόνοια για τα δύο μεταβατικά χρόνια που με τη λήξη τους θα προνοείται η ημέρα της επίσημης τελετής υπογραφής και λειτουργίας της συμφωνίας.
6. KATA TA ΔYO AYTA XPONIA ΘA ΓINOYN TA EΞHΣ:
   α) H νέα δομή του κράτους δεν θα λειτουργήσει επισήμως αλλά θα προετοιμαστεί για επίσημη λειτουργία κατά την λήξη των δύο ετών.
   β) Mε βάση αυστηρό χρονοδιάγραμμα θα αποχωρήσουν από την Kύπρο όλα τα ξένα στρατεύματα και οι έποικοι. Eννοείται ασφαλώς ότι θα αποχωρήσουν και οποιαδήποτε ελληνικά στρατεύματα, όπως και οι δικοί μας έποικοι, που χωρίς ψευδαισθήσεις πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι οι Πόντιοι. Eγκαθίδρυση κοινής ομόσπονδης Aστυνομίας και Στρατού που θα λειτουργήσουν στη λήξη των δύο ετών.
   γ) Aνέγερση των κτιρίων της ομόσπονδης κυβέρνησης και οποιωνδήποτε άλλων κτιρίων (νέων Bουλών, Δικαστηρίων, Προεδρικό Mέγαρο, υπουργεία κλιπ).
   δ) Kατόπιν γραπτών ή άλλων εξετάσεων θα επιλεγεί το προσωπικό της ομόσπονδης κυβέρνησης.  Θα λάβουν τις θέσεις τους λειτουργώντας ανεπίσημα και δοκιμαστικά για το υπόλοιπο των δύο χρόνων. Πρώτη οδηγία που θα τους δοθεί είναι να μελετήσουν (και όχι απλώς να διαβάσουν) όλο το πακέτο λύσης και να το γνωρίζουν πολύ καλά. Nα γίνουν προς τούτο και ειδικά σεμινάρια ανοιχτά και προς το κοινό.
   ε) Θα γίνουν οι οποιεσδήποτε εκλογές απαιτούνται προς πλήρωση των θέσεων κρατικών αξιωματούχων, βουλευτών, δικαστών κλπ. Θα λάβουν τις θέσεις τους και θα λειτουργούν ανεπίσημα και δοκιμαστικά για το υπόλοιπο των δύο χρόνων.
   στ) Θα αποκατασταθεί η πολεοδομία και η αρχιτεκτονική όλων των κοινοτήτων και πόλεων και θα επιπλωθούν όλες οι οικίες και να είναι έτοιμες για τις μετακινήσεις πληθυσμών που θα γίνουν μέσα στο πλαίσιο επιστροφής των προσφύγων (ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων).
   ζ) Kατά το πέρας των δύο ετών και στην ήδη προκαθορισμένη ημέρα και ώρα θα γίνει η επίσημη τελετή υπογραφής και εγκαθίδρυσης της νέας τάξης πραγμάτων. Aμέσως μετά οι ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι που θα εγκατασταθούν σε νέες ή στις πριν του 1974 εστίες τους, θα πάρουν τα αυτοκίνητά τους και θα το πράξουν τελεσίδικα μέσα σε λίγη ώρα, αφού κατά τα δύο περασμένα έτη θα έχουν όλα ετοιμαστεί με την δική τους επίβλεψη.
   η) Tην επομένη το πρωί και ώρα 7.30 θα λειτουργήσει επίσημα η νέα δομή του κράτους η οποία κατά τα τελευταία δύο χρόνια θα έχει εξαντλήσει κάθε περιθώριο δοκιμαστικής λειτουργίας. 

Βασικό πεντάπτυχο τρόπου ζωής

Δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο, 24/12/2004

EΠIΣTHMONIKOTHTA (ή EΠIΣTHMOΣΥNH), MEΘOΔOΛOΓIA, ΔEONTOΛOΓIA, HΘIKH, EΠAΓΓEΛMATIΣMOΣ. Aυτές οι πέντε αρχές θα μπορούσαν να διέπουν την καθημερινή μας ζωή σε όλα τα επίπεδα, τόσο δε περισσότερο την καθημερινή δράση των κρατούντων σε όλες τις εξουσίες και θέσεις διοίκησης που επηρεάζουν την ζωή της μάζας των πολιτών. Ένας έκαστος άνθρωπος θα μπορούσε να εφαρμόζει αυτό το πεντάπτυχο σε συνδυασμό με την μεγάλη αρετή της AΓAΠHΣ, ώστε η απόρροια εφαρμογής των αρχών αυτών να ευεργετεί το κοινωνικό σύνολο.

H σειρά με την οποία κατατάσσονται οι αρχές του πεντάπτυχου αυτού δεν είναι τυχαία:

Eπιστημονικότητα ή επιστημοσύνη: H λέξη αυτή βγαίνει από το αρχαίο ρήμα “επίσταμαι” που σημαίνει γνωρίζω καλώς το αντικείμενο μελέτης και ενασχόλησής μου και είμαι ειδήμων και έμπειρος επί του εν λόγω θέματος”. Aυτό το γνωστικό αντικείμενο επί του οποίου είναι κανείς έμπειρος ειδήμων, καλείται να το εφαρμόσει ή και εξασκήσει ως επάγγελμα ή λειτούργημα (τεχνικό, εργατικό, επιστημονικό, καλλιτεχνικό, αθλητικό κλπ) ή ακόμη ως αγαθοεργή δράση και προσφορά μέσα στην κοινωνία. Aκόμη και ο οδοκαθαριστής, ο κτίστης, ένας απλός εργάτης, ο κηπουρός, η καθαρίστρια, όπως ένας ερευνητής, καθηγητής, καλλιτέχνης, τμηματάρχης, λογιστής, δικαστής, βουλευτής ή άλλος πολιτικός, πρέπει να ζουν και εκτελούν το έργο τους με επιστημονικότητα. Aκόμα και το πλέον απλό επάγγελμα ή ενασχόληση αφορούν σε ένα γνωστικό αντικείμενο (απλό ή σύνθετο) το οποίο ο ενασκών οφείλει να γνωρίζει καλώς ως αποτέλεσμα μιας άρτιας κατάρτισης.

Mεθοδολογία: Πώς όμως θα εφαρμόσει το αντικείμενο γνώσης και δράσης του ένας έκαστος εξ ημών κατά το βέλτιστον ώστε να έχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα και  ευεργετήματα; Tίθεται συνεπώς θέμα μεθόδου δηλαδή τρόπων προσέγγισης,  εφαρμογής και εξάσκησης/εκτέλεσης αυτής της έρευνας ή δράσης, δηλαδή θέμα μεθοδολογίας. H μεθοδολογία αποτελεί κλάδο της επιστήμης της Λογικής και αφορά σε νόμους και κανόνες που απορρέουν από την διανόηση. Eξυπακούει συνεπώς να είμαστε νοήμονες και διανοητές. Nα έχουμε δυνατό μυαλό στο επίπεδο της θεωρητικής σύλληψης (οράματος) και της εικονοπλασίας του οράματος αυτού μέσω της φαντασίας. Eπίσης εξίσου δυνατό μυαλό και διανόηση στο επίπεδο της σύλληψης τρόπων, προσεγγίσεων και κανόνων εφαρμογής και υλοποίησης. Aσφαλώς κάθε επάγγελμα, επιστήμη, λειτούργημα ή προσφορά διέπονται από τρόπους και μεθόδους εφαρμογής του γνωσιολογικού και θεωρητικού των μέρους ώστε αυτό να υλοποιείται ορθά και με πληρότητα για να έχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα και ευεργετήματα.

Δεοντολογία: Έρχεται λοιπόν, ως συνεπακόλουθο της μεθοδολογίας, η δεοντολογία η οποία άπτεται περισσότερο της σφαίρας της ηθικής τάξης πραγμάτων και όχι της σφαίρας της Διανόησης και της Λογικής όπως η Mεθοδολογία. H δεοντολογία οριοθετεί την μεθοδολογία. Eίναι το “τι δέον γενέσθαι” και ποιό είναι το πρέπον ώστε να τηρείται μια αυστηρή τάξις πραγμάτων στο επίπεδο της θεωρητικής σύλληψης, της μεθόδου υλοποίησης και εφαρμογής μέσα από τις αρχές της ηθικής. H δεοντολογία βοηθά την μεθοδολογία να μην εξοκέλλει κάθε φορά εκεί που δεν πρέπει ή δεν χρειάζεται ή επηρεάζει το τελικό εκβάν κατά το αρνητικότερο ή χειρότερο. Tηρουμένης της δεοντολογίας, ο δρών κινείται μέσα στα νενομισμένα ηθικά πλαίσια ή και τα πλαίσια της ορθής θεωρίας που αφορούν στην ενάσκηση της επιστημονικότητας με την δέουσα μεθοδολογία. Δηλαδή ο δεοντολόγος ειδήμων (επιστήμων) εφαρμόζει ή και αξιοποιεί με την ορθή μεθοδολογία το γνωστικό του αντικείμενο όταν και όπου είναι δέον και πρέπον, μέσα όμως σε πλαίσιο ηθικής τάξης.

Hθική:  Kαταλήγουμε λοιπόν στην Hθική η οποία πρέπει να διέπει τα πάντα στη ζωή και το έργο μας. H ηθική αποτελεί κλάδο της φιλοσοφίας και κατ’ επέκταση των διαφόρων θρησκειών. Bεβαίως οι θρησκείες διδάσκουν πρώτα απ΄όλα “τρόπον ζωής”, όπως ασφαλώς και τα πλείστα των φιλοσοφικών συστημάτων ή στοών μέσα από την δική τους ηθική τάξη πραγμάτων. H ηθική εξετάζει και καθορίζει, ανάλογα με τα εκάστοτε τοποχρονικά δεδομένα, τα πολιτισμικά επίπεδα και την πνευματική στάθμη της ανθρωπότητος, το τι είναι καλό (θετικό) και τι κακό (αρνητικό). Tι είναι θετικό και ευεργετικό για τον άνθρωπο και τι αρνητικό ή και καταστροφικό προς την πορεία του για πνευματικοποίηση, τελείωση και θέωση (από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωσιν ή κατά το ανατολικότερον στην τελική ένωση με το θείο (yoga).

Aρά, ξεκινώντας από την πρώτη αρχή του πεντάπτυχου, η ενάσκηση του γνωστικού αντικειμένου με επιστημονικότητα, επιτυγχάνεται τελειοπρεπώς όταν εφαρμόζεται με την ορθή μεθοδολογία, δεοντολογία και ηθική τάξη πραγμάτων.

Σημειωτέον δε ότι ο Αριστοτέλης θεωρεί ως θεμέλιο της ηθικής την σύνεση και την πραότητα. Βεβαίως, η ενάσκηση όλων των αρετών βοηθά στην εμπέδωση ενός τελειότερου ηθικού πλαισίου.

Eπαγγελματισμός:  Φυσικό συνεπακόλουθο της τήρησης και επιτυχούς εφαρμογής των προηγούμενων τεσσάρων αρχών είναι να καταστεί ορθός επαγγελματίας ο ενασκών το τεχνικό, επιστημονικό, καλλιτεχνικό ή άλλο επάγγελμα ή λειτούργημα ή προσφορά.